مقرّرات قربانی
1خداوند به موسی فرمود: 2به قوم اسرائیل بگو وقتی به سرزمینی که به ایشان خواهم داد رسیدند، این مقرّرات را رعایت کنند: 3-5هرگاه بخواهند قربانی سوختنی، یا هر قربانی دیگری که بر آتش تقدیم میشود و خداوند آن را میپسندد، بیاورند. قربانی باید گاو، قوچ، گوسفند یا بُز باشد. آن قربانی، خواه قربانی سوختنی، خواه نذری، خواه دلخواه، و یا قربانی مخصوص یکی از عیدها باشد، در هر صورت باید با هدیهٔ آردی تقدیم شود. اگر کسی بخواهد که برّهای را قربانی کند، باید همراه آن یک کیلو آرد مرغوب، مخلوط با یک لیتر روغن به عنوان هدیهٔ آردی و یک لیتر شراب به عنوان هدیهٔ نوشیدنی تقدیم کند. 6-7هرگاه بخواهد یک قوچ را قربانی کند، همراه آن باید دو کیلو آرد مرغوب مخلوط با یک و نیم لیتر روغن به عنوان هدیهٔ آردی و همچنین یک و نیم لیتر شراب به عنوان هدیهٔ نوشیدنی تقدیم کند. این نوع قربانی خداوند را راضی میکند. 8-10اگر کسی بخواهد، یک گاو را برای قربانی نذری یا سلامتی بیاورد، همراه آن باید سه کیلو آرد مرغوب، مخلوط با دو لیتر روغن به عنوان هدیهٔ آردی و نیز دو لیتر شراب به عنوان هدیهٔ نوشیدنی تقدیم کند. بوی این قربانی که بر آتش به خداوند هدیه میشود برای او خوشایند است.
11این چیزهایی است که باید همراه هر یک از قربانیهای گاو، قوچ، برّه یا بُزغاله تقدیم شوند.12هنگامیکه، بیش از یک حیوان قربانی میشود، هدایای همراه آن، باید به نسبت تعداد حیوانات زیاد شود. 13-14تمام کسانیکه بخواهند، قربانی مورد پسند خداوند را بر آتش تقدیم کنند، چه اسرائیلی و چه بیگانگانی که به طور موقّت یا دایمی در میان آنان زندگی میکنند، باید از این مقرّرات پیروی کنند. 15-16این قوانین برای شما و بیگانگانی که در میان شما زندگی میکنند، ابدی است. زیرا همه در برابر خداوند یکسان میباشند و یک قانون بر شما و آنها حکم میکند.
17خداوند به موسی فرمود: 18به قوم اسرائیل بگو: «وقتی به سرزمینی که به شما می دهم، رسیدید 19هرگاه از محصول زمین بخورید، باید هدیهای به خداوند بدهید. 20هرگاه نان بپزید، باید اولین قرص نان را که از اولین خرمن خود به دست میآورید، به عنوان هدیهٔ مخصوص به خداوند تقدیم نمایید. 21این هدیهای است دایمی، که همهٔ نسلهای شما در آینده باید آن را انجام دهند.»
هدیهٔ گناه ناخواسته
22-23هرگاه شما یا نسلهای آیندهتان، ندانسته از انجام دستوراتی که خداوند به موسی داد، غفلت کنید، 24و بعد متوجّه اشتباه خود بشوید، آن وقت باید یک گاو را به عنوان قربانی سوختنی تقدیم کنید. تمام جماعت، باید این قربانی را که بویش مورد پسند خداوند است، طبق مقرّرات، همراه هدیهٔ آردی و هدیهٔ نوشیدنی و یک بُز نر جهت قربانی گناه تقدیم کنند. 25کاهن برای تمام قوم اسرائیل کفّاره کند، گناهانشان بخشیده میشود، زیرا اشتباه آنان عمدی نبوده است و برای این گناه خود به حضور خداوند قربانی سوختنی و قربانی گناه نیز تقدیم کردهاند. 26تمام قوم اسرائیل و بیگانگانی که در میان آنها سکونت دارند، بخشیده میشوند، زیرا تمام مردم در این اشتباه شریک بودهاند.
27هرگاه شخصی ندانسته گناهی کند، آن وقت باید یک بُز مادهٔ یک ساله را به عنوان قربانی گناه تقدیم کند 28و کاهن در حضور خداوند برایش کفّاره نماید و آن شخص بخشیده میشود. 29این قانون را بیگانگانی هم که در بین شما سکونت دارند، رعایت کنند.
30امّا اگر کسی عمداً مرتکب گناهی شود، خواه اسرائیلی باشد خواه بیگانه، آن شخص در برابر خداوند، گناه ورزیده است و باید از اجتماع طرد شود، 31زیرا او فرمان خداوند را رد نموده، از فرمان او عمداً سرپیچی کرده است. او مسئول عقوبت خود خواهد بود.
شکستن قانون سبت
32هنگامیکه قوم اسرائیل در بیابان بودند، مردی را دیدند که در روز سبت هیزم جمع میکند. 33آنها او را نزد موسی و هارون و سایر رهبران قوم بردند. 34آنها او را در زندان انداختند، چرا که نمیدانستند با او چه کنند. 35خداوند به موسی فرمود: «سزای این شخص مرگ است. تمام قوم اسرائیل او را در بیرون اردوگاه سنگسار کنند تا بمیرد.» 36پس او را از اردوگاه خارج نموده، طبق فرمان خداوند سنگسار کردند.
منگولهها
37-38خداوند به موسی فرمود: «به قوم اسرائیل بگو که بر گوشههای لباسهای خود منگولههایی بسازند و آنها را با نخهای آبی وصل کنند. 39منگولهها نقش یادآوری را به عهده خواهند داشت، هرگاه شما به آنها بنگرید، تمامی فرامین مرا به خاطر آورده، اطاعت خواهید نمود و از خواهشهای نفسانی خود پیروی نخواهید کرد. 40پس شما، همهٔ فرمانهای مرا به یاد بیاورید و آنها را انجام دهید و برای خداوند خود، مقدّس باشید. 41من شما را از سرزمین مصر بیرون آوردم. آری، من خداوند خدای شما هستم.»