مزامیر باب 35
سرود داوود
تقاضای کمک از خداوند
1ای خداوند، با دشمنان من دشمنی کن
و با کسانی‌که با من می‌جنگند، بجنگ.
2زره به تن کن و سپرت را بردار
و به کمک من بیا.
3شمشیر و گُرزت را بگیر
و به مقابلهٔ دشمنان برو.
قول بده که مرا نجات خواهی داد.
4آنانی که قصد کشتن من را دارند،
شرمنده و رسوا ساز؛
و کسانی را که بدخواه من می‌باشند
به عقب بران و خجل گردان.
5مانند کاه در برابر باد پراکنده گردند
و فرشتهٔ خداوند آنها را برانَد.
6هنگامی‌که فرشتهٔ خداوند آنان را تعقیب می‌کند،
راهشان تاریک و لغزنده گردد.
7بی‌دلیل برای من دام گسترده‌اند
و بی‌سبب در راه من چاه کنده‌اند.
8بلای ناگهانی بر سرشان فرود آید
و به دامی که برای من گسترده‌اند
خودشان گرفتار و هلاک گردند.
9آنگاه به‌خاطر کارهای خداوند شادمان می‌گردم،
زیرا او مرا نجات داده است،
10از صمیم دل خواهم گفت:
«خداوندا، هیچ‌کس مانند تو نیست.
ضعیفان را از دست زورمندان
و بینوایان را از دست تاراجگران رهایی می‌بخشی.»
11شاهدان بداندیش علیه من برخاسته
و مرا به کاری که از آن خبر ندارم متّهم می‌سازند.
12نیکی مرا با بدی جبران می‌کنند
و من ناامید می‌شوم.
13امّا وقتی آنها بیمار بودند
من لباس ماتم به تن کرده، روزه گرفتم.
با گردن خمیده دعا نمودم.
14مانند کسی‌که برای یک دوست یا برادر خود غصّه می‌خورد،
یا مانند کسی‌که در سوگ مادر خود ماتم می‌گیرد،
برای ایشان ماتم گرفتم.
15امّا وقتی‌که من در مشکلی گرفتار شدم،
آنان همگی خوشحال بودند، به دور من جمع شدند تا مرا مسخره کنند،
و حتّی کسانی‌که نمی‌شناختم،
از بدرفتاری با من دست برنداشتند.
16با بی‌شرمی بسیار مسخره‌‌ام کردند
و با نفرت بر من خیره شدند.
17ای خداوند، تا به کی فقط نظاره‌گر خواهی بود؟
مرا از حملهٔ آنان رهایی بده
مرا از چنگال این شیرهای درّنده نجات بده.
18آنگاه در برابر انبوه مردم تو را ستایش خواهم نمود
و در مقابل جماعت تو را سپاس خواهم گفت.
19نگذار آنهایی که بی‌جهت با من دشمنی می‌کنند،
با خوشحالی مرا مسخره کنند،
و آنانی که بی‌سبب به من کینه می‌ورزند،
مرا تحقیر نمایند.
20آنها رفتاری دوستانه ندارند،
بلکه برضد کسانی‌که صلح دوست هستند، تهمت می‌زنند.
21آنها مرا متّهم ساخته می‌گویند:
«ما با چشمان خود کارهای تو را دیدیم.»
22امّا تو ای خداوند، از همه‌چیز آگاهی،
پس خاموش منشین و مرا ترک مکن.
23ای خداوند و ای خدای من، برخیز
و از من دفاع کن و به داد من برس.
24خداوندا تو عادل هستی، پس بی‌گناهی مرا ثابت کن،
مگذار دشمنانم به‌خاطر من شادی کنند.
25مگذار که آنها در دل خود بگویند:
«ما به منظور خود رسیدیم.» و یا بگویند: «ما او را شکست دادیم.»
26آنهایی که از ناکامی من خوشحال می‌شوند،
شرمنده و خجل گردند
و کسانی‌که خود را از من برتر می‌‌دانند و فخر می‌کنند،
سرافکنده و رسوا شوند.
27کسانی‌که خواهان بی‌گناهی من هستند
فریاد شادی برآورند و پیوسته بگویند:
«خداوند بزرگ است!
و خواهان موفّقیّت خادم خود می‌باشد.»
28آنگاه عدالت تو را بیان خواهم کرد
و تمام روز تو را سپاس خواهم خواند.