به پرهای خود تو را خواهد پوشانید و زیر بالهایش پناه خواهی گرفت. راستی او تو را مِجَّن و سپر خواهد بود. از خوفی در شب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روز می‌پرد. و نه از وبایی که در تاریکی می‌خرامد و نه از طاعونی که وقت ظهر فساد می‌کند. ( مزامیر فصل ۹۱ آیه ۴ و ۵ و ۶)
مفهوم این آیه
این مزمور به ایمانداران اطمینان می‌دهد که آنها هم در این دنیا و هم در دنیای بعدی در خداوند امنیت دارند. اگر این مزمور تنها عبارت باقی مانده از کتاب مقدّس بود، ما باید نتیجه می‌گرفتیم بر آنانی که توکل خود را بر خداوند قرار داده‌اند هرگز هیچ آسیبی واقع نخواهد شد.
این مزمور به ما وعده امنیت می‌دهد، نه از خطرات، بلکه در خطرات؛ این مزمور به ما تعلیم می‌دهد که هیچ اتفاقی خارج از اراده خداوند برای ایمانداران رخ نخواهد داد. هر اتفاقی که برای ما رخ دهد خواه در این دنیا و خواه در دنیای بعدی در نهایت به خیریت ما می‌باشد. وعده خدا امین است. هر آنچه که گفته است، بدان عمل می‌کند. پس بیاییم تنها به خداوند پناه ببریم .
