هدف از شریعت موسی چه بود؟

هدف از شریعت موسی چه بود؟

قسمت سوم

اما آیا مسیحیان به منظور داشتن یک زندگی مقدّس باید مبادرت به اطاعت از الباقی مفاد شریعت موسایی کنند؟ برای این سوال دو پاسخ اصلی وجود دارد.

تداوم شریعت موسایی برای مسیحیان

اولین پاسخ اصلی این است، ” بله، مسیحیان باید سعی به پیروی از شریعت موسایی نمایند“. آنانی که چنین پاسخی می‌دهند می‌گویند که شریعت موسایی همیشه شریعت خداوند بوده و همیشه شریعت خداوند نیز باقی خواهد ماند. از اینرو مسیحیان برای داشتن یک زندگی مقدّس باید همچنان به پیروی از شریعت موسایی ادامه دهند. آنها بر متی ۵: ۱۷-۱۹ تاکید می‌کنند که مسیح گفت، ”نیامده‌ام تا شریعت یا نبوتها را باطل نمایم بلکه تا تمام کنم “. آنها معتقد هستند که تمام کردن به مفهوم ” تایید یا تکمیل کردن“ است و نه به معنی ” پایان دادن“. عیسی اغلب در مخالفت با مفهوم تحریف شده و نادرست شریعت که بوسیله فریسیان تعلیم داده می‌شد مفهوم حقیقی شریعت را بطور واضح بازگو می‌کرد (متی ۵: ۱۹)، و او با روشن ساختن اصولی که در ورای شریعت قرار داشت مفهوم عمیق تر شریعت را معلوم می‌ساخت (۵: ۲۱-۴۸). مسیح می‌گوید که تا آسمان و زمین زایل نشود، همزه یا نقطه‌ای از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود (متی ۵: ۱۸). از اینرو این گروه بر این باورند که مسیحیان باید کوچکترین این احکام را مراعات و تعلیم دهند (۵: ۱۹). آنها معتقد هستند که اظهارات پولس مبنی بر اینکه مسیح است انجام شریعت، بدین مفهوم می‌باشد که او ” کامل“ یا ” هدف“ غایی شریعت است (رومیان ۱۰: ۴). تعلیمات آنانی که اولین پاسخ را می‌پذیرند می‌تواند در دو اصل کلی خلاصه شود.
اول از همه، آنها استدلال می‌کنند که در ارتباط با اخلاقیات شریعت خداوند، هیچ تفاوت فاحشی مابین عهد قدیم و جدید وجود ندارد. آنها بر اساس وحدت و تداوم در کتاب مقدّس تاکید می‌کنند. آنها اشاره می‌کنند که حتی انجیل در عهد قدیم موعظه می‌شده است (رومیان ۱: ۱-۲؛ غلاطیان ۳: ۸؛ عبرانیان ۴: ۲). بر طبق این پاسخ، شریعت موسایی یک وقفه در ” عهد فیض“ خداوند نبود (مقالات عمومی: عهدها و پیشگویی ها، مشاهده شود)، بلکه یک بخش مرکزی از عهد خداوند با قوم خودش بود. شریعت هرگز بد یا متضاد با وعده‌های خداوند نبود، بلکه مقدّس و نیکو بود (رومیان ۷: ۱۲؛ غلاطیان ۳: ۲۱). فیض خداوند حتی در عهد قدیم برای نجات قوم ضروری بود. خداوند از پیش و قبل از اینکه به اسرائیلیها شریعت موسایی را عطا کند ایشان را از مصر نجات داده بود (خروج ۲۰: ۲). حتی در عهد قدیم، ایمان به خدا تنها راه رستگاری بود گرچه مستلزم اطاعت نیز می‌شد (تثنیه ۹: ۲۳-۲۴). برای ایمان ابراهیم (پیدایش ۱۵: ۶)، و همچنین برای اینکه او در حفظ فرایض و احکام استوار باقی بماند دعا شده بود و این حتی قبل از عطای شریعت موسایی بود (پیدایش ۲۶: ۴-۵). شریعت غیر مکتوب خداوند که مدتها قبل به ابراهیم و اجداد اولیه اسرائیلیها داده شده بود هیچ تناقضی با شریعت مکتوب نداشت. گزینه‌های اخلاقی خداوند قبل از شریعت موسایی نیز درست بودند و حتی هنوز هم بعد از آمدن مسیح نیز درست هستند.
این مطلب ادامه دارد.