جان پایپر در سه مرحله به شما نشان می‌دهد که چگونه مطالعۀ کتاب‌مقدس برایتان پربار و پرثمر باشد، چه زمانی که در رازگاهانِ صبحگاهی کلام خدا را می‌خوانید چه زمانی که به قصد تحلیل و کندوکاو کتاب‌مقدس به مطالعۀ آن می‌پردازید:
۱. به هنگام مطالعۀ کتاب‌مقدس، مقصود نویسنده را در نظر داشته باشید نه مقصود خودتان را.
وقتی کلام خدا را می‌خوانیم، لازم است به قصد نویسنده پی ببریم و بدانیم که او قصد داشته چه حقیقتی را به ما توضیح دهد و منظورش این بوده که در نوشته‌اش چه نکته‌ای را برایمان روشن سازد. نویسنده از نوشتن مطلبش قصد و هدفی داشته است. لازم است بدانیم که هیچ بخشی از آن نوشته تغییر نکرده است و هرگز تغییر نخواهد کرد. آنچه نویسنده نوشته است رویدادی واقعی است که در تاریخ به وقوع پیوسته است.
ما صرفاً به منظور تجربه و برداشت شخصیِ خودمان کلام خدا را نمی‌خوانیم. ما کلام خدا را می‌خوانیم تا از واقعیتی عینی و ملموس آگاه شویم و به کشف و شهود عمیق‌تری دست یابیم.
به هنگام مطالعۀ کلام خدا، صرفاً به این قانع نیستم که چه نکته‌ای به ذهنم می‌آید یا برداشتم از متن چه می‌باشد. معنا و مفهوم هر جمله یا هر کلمه یا هر حرف چیزی جز آن نیست که نویسنده قصد داشته ما به درک آن برسیم، نه چیزی بیشتر نه چیزی کمتر. بنابراین، پی بردن به معنا و مفهوم متن نخستین هدفی است که در هر مطالعۀ مفید باید پیگیر آن باشیم.
۲. برای خودتان سوال مطرح کنید تا به غنای کتاب‌مقدس پی ببرید.
وقتی کلام خدا را می‌خوانیم، معمولاً تا وقتی با یک مسأله یا یک موضوع ناشناخته یا یک معمای حل‌نشده یا یک نکتۀ مبهم رو‌به‌رو نشویم، واقعاً، به فکر فرو نمی‌رویم. تا وقتی ذهنمان درگیر نشود و با موضوعی کلنجار نرویم و از یک روخوانی سطحی و خنثی به مطالعه‌ای عمیق و پویا نرسیم، نمی‌توانیم به بینش و بصیرتی صحیح دست یابیم.
حال آنکه، سوال کردن از خودمان باعث می‌شود معادله یا معما یا مسأله‌ای را به وجود آوریم که ذهنمان را به خود درگیر کند. پس عادتِ سوال کردن از خودمان موجب می‌شود ذهنمان بیدار گردد و هشیار و حواس‌جمع بماند. با این شیوه، هنگامی که مشغول مطالعه هستیم، ذهنمان به جنب و جوش می‌آید و ما را بر سرِ ذوق می‌آورد تا به عمقِ مفهوم واقعی متنی که در حال خواندنش هستیم پی ببریم.
۳. هر صفحه‌ای را که مطالعه می‌کنید، دعا کنید و از خدا یاری بطلبید.
ای خداوند، دلمان را به کلامت مایل گردان. ما را مشتاق کلامت گردان. چشمانمان را بگشا تا شگفتیِ کلامت را ببینیم. ارادۀ ما را مهار کن و ما را روحِ مطیع عطا نما. دلمان را با رویای خودت سیراب نما تا طریق تو را در زندگی‌مان پیش گیریم.
