واژه‌ی “حارمَگِدّون” از زبان عبری می آید و به معنی “کوه مجدو” می باشد و با نبردی در آینده که خداوند در آن، همانطور که در کتاب مقدس پیشگویی شده، لشگر ضد مسیح را نابود خواهد کرد، مترادف شده است (مکاشفه ۱۶:۱۶؛ ۱:۲۰-۳). گروه زیادی از مردم در این نبرد شرکت خواهند کرد و همه‌ی ملتها با هم متحد خواهند شد تا بر ضد مسیح بجنگند.
مکان دقیق دره‌ی حارمگدون مشخص نیست چون کوهی به نام مجدو وجود ندارد. اما از آنجاییکه “حار” می‌تواند به معنی تپه نیز باشد، بیشترین احتمال این است که محلی در منطقه‌ی تپه‌ای در اطراف دشت مجدو در ۶۰ مایلی شمال اورشلیم باشد. بیش از دویست نبرد در این منطقه رخ داده است. دشت مجدو و یزرعیل (دشت نزدیک آن)، کانون اصلی جنگها در نبرد حارمگدون خواهند بود، که تمام درازای اسرائیل را تا جنوبی‌ترین نقطه که شهر بُصرَه ادوم است فرا خواهد گرفت (اشعیا ۱:۶۳). دشت حارمگدون به دلیل دو پیروزی بزرگ در تاریخ اسرائیل مشهور بود: ۱) پیروزی باراق بر کنعانی‌ها (داوران ۱۵:۴) و ۲) پیروزی جدعون بر مدیانی‌ها (داوران ۷). حارمگدون همچنین محل دو تراژدی نیز بوده است: ۱) مرگ شائول و پسرانش (اول سموئیل ۸:۳۱) و ۲) مرگ پادشاه یوشیا (دوم پادشاهان ۲۹:۲۳-۳۰؛ دوم تواریخ ۲۲:۳۵).
به همین دلایل تاریخی، دشت حارمگدون به نماد نبرد نهایی خداوند با نیروهای شریر تبدیل شده است. واژه‌ی “حارمگدون” فقط در مکاشفه ۱۶:۱۶ آمده است: “آنگاه آن سه روح پلید شاهان زمین را در جایی که به زبان عبرانیان ‘حارمَگِدّون’ خوانده می‌شود، گرد هم آوردند.” این آیه درباره‌ی پادشاهانی می گوید که به ضدمسیح وفادارند و با هم متحد شده تا برای آخرین بار به اسرائیل حمله کنند. در حارمگدون “جام سرشار از شراب خشم خروشان [خدا]” نوشانده خواهد شد (مکاشفه ۱۹:۱۶)، و ضدمسیح و تمامی پیروانش سرنگون و نابود خواهند شد. حارمگدون تبدیل به یک اصطلاح کلی شده که به پایان جهان اشاره می‌کند، نه فقط منحصراً به نبردی که در دشت مجدو اتفاق می‌افتد.
منبع: www.gotquestions.org
