ایوب

‎لغت ایوب به معنای بسوی خدا باز آمده یا موردِ خصومت می باشد.

‎اَیوب مرد خدا ترسی بود که در زمین عُوص زندگی میکرد. وی دارای همسر، هفت پسر و سه ختر، و اموال او بسیار زیاد و از همه بیشر بود. وی همیشه از بدی و شیطان اجتناب کرده و خداوند او را مرد درست و کاملی می‌نامد. پس از آنکه خداوند به شیطان اجازه داد که او را مورد آزمایش قرار دهد، وی اموال خود را از دست داده و تمامی بدنش دچار دملهای چرکین گردید، ولی در تمام این موارد خداوند را سجده و شکر کرد.
‎ایوب دارای سه دوست به نامهای اَلِیفازِ ت
‎یمانی و بِلْدَد شُوحی و سُوفَرِ نَعْماتی بود، که برای تسلی و دلداری نزد وی آمدند.
‎هر سه آنها با ایوب صحبت کرده و سعی در توضیح ایجاد مشکل در زندگی ایوب به طریق مختلف کرده و گناه را به گردن ایوب به خاطر گناه و عدم خدا ترسی او انداختند. زمانیکه سه دوست او نتوانستند جواب قانع کننده‌ای به ایوب بدهند، الیهو خادم وی که از همه جوانتر بود، شروع به سخن گفتن کرد و خداوند بعد از سخن گفتن الیهو بود که شروع به صحبت با ایوب کرده و ایوب نیاز خود به خداوند را در مشکلات احساس می‌کند.
‎سپس خداوند سلامتی و دو چندان از اموال او را به ایوب باز می‌گرداند.
‎ ایوب صد و چهل سال دیگر زندگی کرده و سپس وفات یافت.
‎حزقیال از ایوب همراه با نوح و دانیال از درستکاران و پارسایان نام می‌برد و در کتاب یعقوب از ایوب به عنوان مردی با صبر وتحمل که اعتماد و ایمان خود را به خدا در مشکلات از دست نداد، نام برده شده است.