عطیه زبانها ۶

قسمت ششم

اتفاق چهارم: در ۶۰۶ قبل از میلاد هنگامیکه بابلیان به یهودا حمله کرده و به زبانهای بیگانه حرف زدند. ( ارمیا باب ۳ تا ۵ ) 
1. خداوند پیامی برای مردمان داشت. (ارمیا ۳: ۲۲۲ ) 
2. مردمان از گوش دادن به فرامین خداوند سر باز زدند. ( ارمیا ۵: ۳) 
33. خداوند زبانها را به عنوان نشانه ای از قضاوت و خشم خویش قرار داد. اگر اسرائیل به هشدارهای ارمیا گوش فرا نمی داد، خدا با زبانهای بیگانه و شمشیرهای امتها با آنها سخن می گفت. ( ارمیا ۵: ۱۵)
۴٫ پراکندگی و تفرقه اتفاق افتاد. ( ارمیا ۵: ۱۹۹)

اتفاق پنجم: نازل شدن زبانها به اسرائیل در عهد جدید. (۳۳ – ۷۰ بعد از میلاد ) 
اسرائیلیها از تجربه پیشین خود از زبانها که با حمله آشوریان و بابلیان در سالهای ۶۰۶ و۷۲۱۱ پیش از میلاد همراه بود درس نگرفتند. بنابراین خداوند دوباره به آنان از طریق عطیه زبانها در مسیحیان هشدار داد (۳۳-۷۰ بعد از میلاد ) تا بلکه توبه کنند و ایمان بیاورند. این واقعه با ویرانی اورشلیم توسط تیطوس ژنرال رومی در سال ۷۰ بعد از میلاد رخ داد. به سیر اتفاقات در این واقعه توجه کنید: 
1. خداوند پیامی برای مردمان داشت: (متی ۱۱: ۲۸ و اعمال رسولان۲: ۱۱و۳۸و۳۹ ) 
2. مردمان از توجه به پیام خداوند سرباز می زنند. ( متی ۳۷:۲۳) 
33. خداوند زبانها را نشانه ای از خشم خویش و داوری خود قرار داد. 
• مسیح به یهودیان هشدار داد که مجازات و داوری خدا در راه است. ( متی ۲۳: ۳۸ و ۲۴: ۲ ) 
• خداوند زبانها را نشانه ای از خشم خود برای جامعه بی ایمانان یهودی قرار داد. ( اعمال رسولان ۲۲و ۱۰و ۱۹) و ( اول قرنتینیان ۱۲-۱۴). هنگامیکه خداوند مسیحیان قرنتس را وادار کرد که به زبانها سخن گویند، یهودیان پیام خداوند را دریافت کردند. زبانها نشانه ای بود برای یهودیان بی ایمانی که مسیح را رد کردند. “پس زبانها نشانی است نه برای ایمانداران (مسیحیان) بلکه برای بی‌ایمانان (یهودیان)؛ امّا نبوّت برای بی‌ایمان نیست بلکه برای ایمانداران است” (اول قرنتیان ۱۴: ۲۱-۲۲ ). 
4. پراکندگی و تفرقه اتفاق افتاد. عیسای مسیح به درستی این واقعه را در لوقا۲۱: ۲۰-۲۴۴ پیش بینی کرده بود. “آنگاه هرکه در یهودیه باشد، به کوهستان فرار کند و هرکه در شهر باشد، بیرون رود و هرکه در صحرا بود، داخل شهر نشود. زیرا که همان است ایام انتقام، تا آنچه مکتوب است تمام شود. لیکن وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایام، زیرا تنگی سخت بر روی زمین و غضب بر این قوم حادث خواهد شد. و به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان جمیع امتها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امتها خواهد شد تا زمانهای امتها به انجام رسد.” این اتفاقات در سال ۷۰ بعد از میلاد مسیح روی داد در حالی که تیطس ژنرال رومی اورشلیم را ویران کرد و یک میلیون یهودی را کشت و ۱۰۰۰۰۰ یهودی را به اسارت گرفت.

ادامه دارد…