1«این است عاقبت بُتهای بابل!
روزی بِل و نِبو را می‌پرستیدند،
امّا امروز آنها را بر پشت الاغها گذاشته‌اند،
و باری سنگین برای این حیوانات خسته می‌باشند.
2بُتها نمی‌توانند خودشان را نجات دهند،
آنها را برداشته‌اند و به جای دور حمل می‌کنند.
این است عاقبت خدایان بابل!
3«ای فرزندان یعقوب،
ای بازماندگان قوم من، به من گوش کنید.
از روزی که به دنیا آمدید، من از شما مواظبت کردم.
4من خدای تو هستم
و تا زمانی که پیر شوی و موهایت سفید شوند مراقب تو خواهم بود.
من تو را آفریدم، از تو مواظبت خواهم کرد،
من به تو کمک می‌کنم و تو را خلاصی خواهم بخشید.»
5خداوند می‌گوید: «با چه کسی مرا مقایسه می‌کنید؟
آیا کس دیگری مثل من وجود دارد؟
6مردم کیسه‌هایشان را باز می‌کنند و سکّه‌های طلا بیرون می‌آورند،
و نقره را در ترازو وزن می‌کنند.
آنها زرگری اجیر می‌کنند تا برایشان خدایی بسازد؛
آنگاه در برابر آن تعظیم می‌کنند و آن را می‌پرستند.
7آنها آن را بر دوش خود می‌گذارند و آن را حمل می‌کنند.
آنها آن را در مکانی می‌گذارند و همان‌جا می‌ماند،
و قادر نیست از جایی که هست، حرکت کند.
اگر کسی پیش آن دعا کند، آن قادر نیست جواب بدهد
یا آنها را از بلایی برهاند.
8«شما ای گناهکاران، این را به یاد آورید؛
و آنچه را من کرده‌ام در نظر داشته باشید.
9به یاد بیاورید آنچه در زمانهای قدیم واقع شد،
و آگاه باشید که من تنها خدا هستم
و هیچ‌کس مانند من نخواهد بود.
10از ابتدا نتیجهٔ کار را پیشگویی کردم،
و از زمانهای پیش شما را از آنچه واقع می‌شود خبر کردم.
گفتم که نقشه‌های من هیچ‌گاه خنثی نخواهد شد،
و تمام آنچه را خواسته‌ام به وقوع خواهد پیوست.
11من کسی را از شرق فرا می‌خوانم؛
او مثل یک پرندهٔ شکاری با سرعت می‌آید
و در اجرای آنچه خواسته‌ام موفّق خواهم شد.
من چنین گفته‌ام و آن به انجام خواهد رسید.
12«ای مردم خیره‌سر، که می‌پندارید از پیروزی دور هستید،
به من گوش کنید.
13من روز پیروزی را نزدیک ساختم؛
دیگر آن روز اصلاً دور نیست.
پیروزی من تأخیر نخواهد کرد.
من اورشلیم را نجات می‌دهم،
و عزّت و احترام را به اسرائیل باز می‌آورم.»