(اسرائیل) نوری برای همهٔ ملّتها
1ای ملّتهای جزایر دوردست،
و ای مردمی که در جایهای دور زندگی می‌کنید، گوش دهید!
قبل از تولّدم، خداوند مرا برگزید
و مرا منصوب کرد تا بندهٔ او باشم.
2او کلمات مرا مثل شمشیر تیز کرده
و با دست خود از من حمایت نموده است.
او مرا مثل پیکانی تیز، برای استفاده آماده ساخت.
3او به من گفت: «ای اسرائیل، تو بندهٔ من هستی؛
و به‌خاطر تو، مردم مرا ستایش می‌کنند.»
4من در پاسخ گفتم: «من سخت کوشیدم، ولی ناامیدم!
با تمام نیرو سعی کردم، ولی هیچ توفیقی نداشتم.»
با وجود این، من به خداوند اعتماد دارم و او از من دفاع خواهد کرد،
او پاداش زحمت مرا خواهد داد.
5قبل از تولّدم، خداوند مرا انتخاب کرد؛
و او مرا به عنوان بندهٔ خود مأمور ساخت که قومش را بازگردانم،
و اقوام پراکندهٔ اسرائیل را به وطن خودشان برسانم.
خداوند به من چنین لطف کرده است،
او سرچشمهٔ قدرت من است.
6خداوند به من می‌گوید:
«ای بندهٔ من، برایت وظیفهٔ بزرگتری دارم.
تو نه فقط عظمت قوم اسرائیل
-آنها که زنده‌اند- را برمی‌گردانی،
بلکه من تو را نور تمام ملّتهای جهان خواهم ساخت،
تا اینکه تمام دنیا نجات یابد.»
7خدای قدّوس و نجات‌دهنده اسرائیل
به آن کس که شدیداً مورد نفرت است،
تمام ملّتها و حکّام آنها که از او متنفّرند، چنین می‌گوید:
«وقتی پادشاهان ببینند تو آزاد شده‌ای
به احترام برخواهند خاست،
شاهزادگان هم آن را می‌بینند
و به احترام خَم شده تعظیم می‌کنند.»
تمام اینها واقع خواهد شد، چون خداوند بندهٔ خود را برگزیده است.
خدای قدّوس اسرائیل در وعده‌‌های خود امین است.
بازسازی در اورشلیم
8خداوند به قوم خود می‌گوید:
«وقتی زمان نجات شما فرا رسد، به شما لطف خواهم کرد،
و به فریادهای شما برای کمک پاسخ خواهم داد.
من حافظ و حامی تو خواهم بود،
و به وسیلهٔ تو پیمانی با تمام ملّتها می‌بندم.
من می‌گذارم یک‌بار دیگر در سرزمین خود
که اکنون ویران است ساکن شوی.
9من به اسیران
و به آنها که در سیاه‌چالها زندانی هستند
می‌گویم ‘آزاد شوید، وارد نور شوید!’
آنها مانند گوسفندانی هستند که در دامنهٔ تپّه‌ها می‌چرند،
10آنها هیچ‌وقت گرسنه و تشنه نخواهند بود.
خورشید و گرمای بیابان به آنها آزاری نمی‌رساند،
چون آنها به وسیلهٔ کسی رهبری می‌شوند که آنها را دوست دارد.
او آنها را در کنار چشمه‌‌های آب روان رهبری خواهد کرد.
11«من شاهراهی در امتداد کوهستان‌ها خواهم ساخت،
و راهی برای عبور قوم خودم آماده خواهم کرد.
12قوم من از سرزمینهای دوردست
-از شمال و مغرب و از آسوان در جنوب- می‌آیند.»
13ای آسمانها بسرایید! ای زمین فریاد شادی برآور!
ای کوهها با صدای بلند بسرایید!
خداوند به قوم خودش تسلّی خواهد داد،
او به قوم رنجدیدهٔ خود رحم خواهد کرد.
14امّا مردم اورشلیم گفتند:
«خداوند ما را ترک
و فراموش کرده است.»
15پس خداوند در پاسخ می‌گوید:
«آیا مادری می‌تواند کودک نوزاد خود را فراموش کند؟
و فرزندی را که خودش به دنیا آورده، دوست نداشته باشد؟
حتّی اگر یک مادر فرزند خود را فراموش کند،
من هرگز تو را فراموش نخواهم کرد.
16ای اورشلیم، هیچ‌وقت نمی‌توانم تو را فراموش کنم!
من اسم تو را در کف دستهای خود نوشته‌ام.
17«آنها که تو را بازسازی می‌کنند، بزودی می‌آیند،
و کسانی‌که تو را ویران کردند، خواهند رفت.
18به اطراف نگاه کن و ببین چه چیزی در حال وقوع است!
مردم تو دور هم جمع می‌شوند و به طرف خانه‌های خود می‌آیند!
به حیات خودم سوگند،
که تو از مردم خودت مفتخر خواهی بود،
همان‌طور که یک عروس به جواهرات خود افتخار می‌کند.
19«کشورت ویران و متروک شده بود،
امّا اکنون گنجایش کافی برای اسکان همهٔ آنهایی که می‌آیند، نخواهد داشت.
و آنها که باعث ویرانی بودند
از میان تو طرد خواهند شد.
20کسانی از قوم تو که در تبعید به دنیا آمدهاند،
روزی به تو خواهند گفت:
‘این سرزمین بسیار کوچک است،
ما جای بیشتری برای زندگی احتیاج داریم.’
21آنگاه تو به خود خواهی گفت:
‘چه کسی همهٔ این فرزندان را برای من به دنیا آورده است؟
من فرزندانم را از دست داده بودم و دیگر نمی‌توانستم فرزندی داشته باشم.
مرا به تبعید برده بودند،
چه کسی این بچّهها را بزرگ کرد؟
من تک و تنها بودم،
این بچّهها از کجا آمدهاند؟’»
22خداوند متعال به قوم خود می‌گوید:
«من به ملّتها علامتی می‌دهم
و آنها فرزندان تو را به خانهٔ خود خواهند برد.
23پادشاهان مثل پدر با شما رفتار خواهند کرد،
و ملکه‌‌ها مثل مادر شما، خواهند بود.
آنها در مقابل شما خَم می‌شوند و به شما احترام می‌گذارند،
آنها با فروتنی و احترام، خودشان را به شما نشان خواهند داد.
آنگاه شما خواهید دانست که من خداوند هستم،
و کسی‌که در انتظار کمک من است، ناامید نخواهد شد.»
24آیا می‌توانید آنچه را که یک سرباز به یغما برده، از او پس بگیرید؟
آیا می‌توانید زندانی‌ها را از چنگ یک حاکم ستمکار خلاص کنید؟
25خداوند در جواب می‌گوید:
«این است آنچه واقع خواهد شد.
اسیران از دست سرباز آزاد می‌شوند،
و آنچه حاکم ستمکار به یغما برده از او گرفته خواهد شد.
من با کسانی‌که با شما می‌جنگند، خواهم جنگید،
و فرزندان تو را رها خواهم کرد.
26من کسانی را که به تو ظلم کرده‌اند، وادار می‌کنم یکدیگر را بکشند،
و آنها از قتل و انتقام سرمست خواهند شد.
آنگاه تمام انسانها خواهند دانست که من
-کسی‌که شما را نجات می‌دهد و آزاد می‌کند- خداوند هستم.
آنها خواهند دانست که من خدای قادر اسرائیل هستم.»