۱خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.
۲غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.
۳طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.
۴آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.
۵مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.
۶تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.
۷شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.
۸بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.
۹کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.
۱۰تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.
۱۱مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.
۱۲روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.
۱۳اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.
۱۴شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.
۱۵خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.
۱۶صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.
۱۷↵ دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.
۱۸تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.
۱۹شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.
۲۰شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.
۲۱فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.
۲۲شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.
۲۳آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.
۲۴هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.
۲۵فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.
۲۶مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.
۲۷شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.
۲۸↵اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.