1پس چون دیگر نمی‌توانستیم بی‌خبری را تحمّل كنیم، تصمیم گرفتیم كه در شهر آتن تنها بمانیم 2و تیموتاؤس برادر ما و خادم خدا در انتشار انجیل مسیح را فرستادیم تا شما را در ایمانتان تقویت نماید و دلداری دهد، 3تا هیچ‌کس در اثر این زجر و آزارها دلسرد نشود. خودتان می‌دانید كه این آزارها نصیب و قسمت ماست. 4وقتی ما با شما بودیم، از پیش به شما گفتیم كه زجر و آزار در انتظار ماست و چنانکه آگاه هستید همان‌طور هم شده است. 5از این جهت چون این بی‌خبری، دیگر برای من غیر قابل تحمّل بود، تیموتاؤس را نزد شما فرستادم تا از ایمان شما آگاه شوم، زیرا می‌ترسیدم آن اغوا‌كننده یعنی شیطان شما را به نوعی وسوسه كرده و زحمات ما بی‌نتیجه مانده باشد.
6امّا اكنون كه تیموتاؤس از نزد شما بازگشته است، خبر خوشی دربارهٔ ایمان و محبّت شما به ما داده است و گزارش می‌دهد كه شما با چه لطفی همواره ما را به‌یاد می‌آورید و همان‌گونه كه ما برای دیدن شما اشتیاق داریم، شما هم مشتاق دیدار ما هستید. 7ای برادران، با وجود همهٔ نگرانی‌ها و زحماتی كه داریم، این خبر ما را دلداری داده است. بلی، ایمان شما سبب دلداری ما گشته است.8اگر شما در اتّحاد با خداوند استوار بمانید، ما زندگی تازه‌ای خواهیم داشت. 9ما چطور می‌توانیم به قدر كفایت، خدا را برای شما و برای تمام شادی‌ای كه به‌خاطر شما در پیشگاه خدا احساس می‌كنیم، سپاسگزاری كنیم؟ 10شب و روز با التماس دعا می‌كنیم كه روی شما را ببینیم و نواقص ایمان شما را برطرف سازیم.
11خدای پدر و عیسی مسیح خداوند ما، راه ما را به سوی شما بگشاید! 12و خداوند عطا فرماید كه به اندازهٔ محبّتی كه ما برای شما داریم، محبّت شما برای یكدیگر و همهٔ مردم افزایش و گسترش یابد؛ 13و خدا دلهای شما را قوی گرداند تا در آن هنگام كه خداوند ما عیسی با همهٔ مقدّسین خود می‌‌آید، شما در حضور خدای پدر پاک و بی‌عیب باشید.