ایّوب
1-2لطفاً به حرفهای من به دقّت گوش بدهید
تا دل من تسلّی یابد.
3به من فرصت بدهید تا حرفهای خود را بزنم
و بعد اگر خواستید، مسخره‌ام کنید.
4من از خدا شکایت دارم نه از انسان،
به همین دلیل صبر و طاقتم را از دست داده‌ام.
5به من نگاه کنید
و از تعجّب دست بر دهان بگذارید و ساکت باشید.
6وقتی مصیبت‌هایی را که بر سر من آمده است، به یاد می‌آ‌ورم،
تمام بدنم از وحشت به لرزه می‌افتد.
7چرا مردم بدکار تا سن پیری زنده می‌مانند
و به قدرت و جلال می‌رسند؟
8ایشان دارای فرزندان و نوه‌ها خواهند شد،
و شاهد رشد ایشان خواهند بود.
9خانه‌هایشان از هرگونه ترس و خطر در امان است
و خدا آنها را جزا نمی‌دهد.
10تعداد گلّه‌هایشان افزایش می‌یابد
و هیچ‌کدام آنها تلف نمی‌شود.
11کودکانشان بیرون می‌روند و مانند گوسفندان رقص و پایکوبی می‌کنند.
12با آواز دایره و رباب و نی، از خوشحالی سرود می‌خوانند.
13بدکاران، عمر خود را در خوشبختی و کامرانی می‌گذرانند
و با آسودگی و خاطرِ جمع از دنیا می‌روند.
14از خدا می‌خواهند که کاری به کارشان نداشته باشد
و مایل نیستند که راه راست خدا را بشناسند.
15می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را بندگی نماییم؟
چه فایده که نزد او دعا کنیم؟»
16آنها ادّعا می‌کنند که سعادتشان نتیجهٔ سعی و کوشش خود آنهاست،
امّا من با طرز فکرشان موافق نیستم.
17آیا تا به حال چراغ شریران خاموش شده
یا بلایی بر سرشان آمده است؟
آیا گاهی خدا آنها را از روی غضب خود جزا داده است؟
18یا مثل کاهی در برابر باد
یا مانند خاک در برابر توفان پراکنده کرده است؟
19شما می‌گویید که خدا فرزندان گناهکاران را به عوض آنها مجازات می‌کند،
امّا من می‌گویم که خدا باید خود گناهکار را جزا بدهد،
تا بداند که خدا از گناه چشم نمی‌پوشد.
20خودشان باید نابودی خود را ببینند
و از جام غضب قادر مطلق بنوشند.
21آیا انسان پس از مرگ،
زمانی که شمارهٔ ماههایش به سر آیند،
نگران خانواده‌اش خواهد بود؟
22آیا کسی می‌تواند به خدایی که داور عالم است، چیزی بیاموزد؟
23-24برخی از انسانها تا روز آخر زندگیشان از سلامتی برخوردارند؛
آنها با خوشحالی در آسودگی می‌میرند.
آنها خوب تغذیه شده‌اند.
25برخی هم در بدبختی،
درحالی‌که لذّتی از زندگی نبرده‌اند، می‌میرند.
26امّا همه یکسان به خاک می‌روند
و خوراک کرمها می‌شوند.
27من افکار شما را می‌دانم و نقشه‌های کینه‌توزانه‌ای که برای من می‌کشید.
28می‌گویید: «خانهٔ بزرگان و امیران چه شد
و آنهایی که کارشان همیشه شرارت بود، کجا هستند؟»
29بروید از کسانی‌که دنیا را دیده‌اند بپرسید
و شرح سفر آنها را بخوانید.
30آنگاه خواهید دانست که عموماً اشخاص بدکار در روز بد و مصیبت در امان می‌مانند
و از غضب خدا نجات می‌یابند.
31کسی نیست که شرایران را متّهم کند
و به سزای کارهایشان برساند.
32وقتی می‌میرند با احترام خاصی به خاک سپرده می‌شوند
و در آرامگاهشان نگهبان می‌گمارند.
33مردمِ بسیار جنازهٔ آنها را مشایعت می‌کنند،
حتّی خاک هم آنها را با خوشی می‌پذیرد.
34پس شما چطور می‌توانید با سخنان پوچ و بی‌معنی‌تان مرا تسلّی بدهید؟
همهٔ جوابهای شما غلط و از حقیقت دورند.