بلدد
1-2ایّوب، تا به کی این حرفها را می‌زنی؟ سخنان تو مثل باد هواست.
3خدا هرگز بی‌عدالتی نمی‌کند.
خدای قادر مطلق، همیشه راست و با انصاف است.
4فرزندانت در برابر خدا گناه کردند
و خدا آنها را طبق کارهایشان جزا داد.
5اگر تو طالب خدای قادر مطلق باشی
و با دعا و زاری به نزد او بازگردی،
6و اگر در پاکی و درستکاری زندگی کنی،
آن وقت خدا به یقین به کمک تو می‌شتابد
و به عنوان پاداش، خانواده‌ات را به تو بر می‌گرداند
7و بیشتر از آنچه که در ابتدا داشتی،
به تو می‌دهد.
8از بزرگان و موی سپیدان بپرس
و از تجربهٔ آنها بیاموز.
9زیرا ما مدّت کوتاهی زندگی کرده‌ایم، معلومات ما بسیار کم است
و عمر ما بر زمین همچون سایه‌ای زودگذر است.
10از حکمت گذشتگان تعلیم بگیر
و سخنان حکیمانهٔ آنها را سرمشق خود قرار بده.
11در جایی که آب نباشد، نی نمی‌روید
و آن را در خارج از نیزار نمی‌توان یافت.
12اگر آب خشک شود،
حتّی پیش از آن که وقت بریدن آن برسد، پژمرده می‌گردد.
13عاقبتِ کسانی‌که خدا را ترک می‌کنند،
همین‌گونه است و دیگر امیدی برایشان باقی نمی‌ماند.
14این مردم به کسانی می‌مانند که به تار عنکبوت اعتماد می‌کنند.
15اگر به آن تکیه کنند، می‌افتند
و اگر از آن آویزان شوند، آنها را نگاه نمی‌دارد.
16شخص شریر مثل علفی است که در زیر تابش آفتاب تازه می‌گردد
و شاخه‌هایش در باغ پهن می‌شوند.
17در بین سنگها ریشه می‌دواند
و ریشه‌هایش به دور آنها محکم می‌پیچند.
18امّا اگر از بیخ کنده شود،
دیگر کسی به یاد نمی‌آورد که آن علف در آنجا بوده است.
19بلی، سرنوشت مردم بی‌خدا هم به همین طریق است؛
و دیگران می‌آیند و جایشان را می‌گیرند.
20خدا هرگز مردم درستکار را ترک نمی‌کند
و به شریران کمک نمی‌نماید.
21لبانت را از خنده پُر می‌سازد تا از خوشی فریاد بزنی.
22بدخواهانت را شرمنده
و خانهٔ شریران را ویران می‌کند.