تجدید پیمان خداوند در سرزمین موآب
1این است متن پیمانی که خداوند در سرزمین موآب به وسیلهٔ موسی با قوم اسرائیل بست. این پیمان غیراز پیمانی است که در کوه سینا بسته بود.
2موسی تمام قوم اسرائیل را گرد هم آورد و به آنها گفت: «شما با چشمان خود دیدید که خداوند در سرزمین مصر با فرعون و خدمتکارانش و تمام سرزمینش چه کرد.3آزمایشهای بزرگی که چشمان شما دید، نشانهها و شگفتیهای عظیم را در آن سرزمین به شما نشان داد. 4ولی تا به امروز خداوند دلی که بفهمد و چشمی که ببیند و گوشی که بشنود را به شما نداده است. 5مدّت چهل سال خداوند شما را در بیابان هدایت کرد. لباسها و کفشهای شما کهنه و پاره نشدند. 6شما نه نان برای خوردن و نه شراب و نوشیدنی تخمیرشده برای نوشیدن داشتید، امّا خداوند احتیاجات شما را برآورده کرد تا به شما یاد بدهد که او خدای شماست. 7وقتی به اینجا آمدید، سیحون، پادشاه حشبون و عوج، پادشاه باشان به جنگ ما آمدند، ولی ما آنها را شکست دادیم. 8سرزمین ایشان را تصرّف کردیم و به طایفههای رئوبین، جاد و نصف طایفه منسی دادیم. 9پس از هر کلمهٔ این پیمان به دقّت پیروی نمایید تا در هر کاری که میکنید موفّق شوید.
10«امروز شما رهبران، ریش سفیدان، افسران و همهٔ مردان اسرائیل، 11زنان، بچّهها، بیگانگانی که با شما زندگی میکنند، کسانیکه هیزم میشکنند و کسانیکه آب میآورند، در حضور خداوند خدایتان ایستادهاید 12تا با خداوند خدایتان پیمان ببندید و مسئولیّت انجام آن را بپذیرید 13تا آنکه امروز خداوند همانطور که به شما و به نیاکانتان، یعنی ابراهیم، اسحاق و یعقوب وعده داد، شما را به عنوان قوم خود بپذیرد و او خدای شما باشد. 14-15شما تنها کسانی نیستید که خداوند با شما پیمانی با مسئولیّت میبندد. او با همهٔ ما که امروز در حضورش ایستادهایم و همچنین فرزندان ما که هنوز به دنیا نیامدهاند، نیز پیمان میبندد.
16«به یاد دارید که در سرزمین مصر چگونه زندگی میکردیم و چطور از بین اقوام مختلف گذشتیم. 17شما بُتهای نفرتانگیز ایشان را که از چوب و سنگ و نقره و طلا ساخته شده بودند، دیدید. 18مطمئن باشید که امروز در میان شما هیچ مرد، زن، خانواده یا طایفهای، از خداوند خدایمان روی برنگرداند و خدایان ملّتهای دیگر را پرستش نکنند. این مانند ریشهای است که رشد میکند و گیاهی تلخ و زهرآگین میشود.19مطمئن باشید، امروز کسی در میان شما نباشد که این هشدارها را بشنود و خود را قانع کند به اینکه حتّی اگر به راههای خود برود، ایمن خواهد بود. زیرا او باعث خواهد شد که تر و خشک باهم بسوزند. 20خداوند چنین مردی را نخواهد بخشید، در عوض، آتش سوزندهٔ خشم خداوند، علیه او شعله خواهد کشید و تمام لعنتهایی که در این کتاب نوشته شده است تا هنگامیکه خداوند او را نابود سازد، بر او فرود خواهند آمد. 21خداوند او را از همهٔ طایفههای اسرائیل جدا خواهد کرد و بلاها و لعنتهایی را که در این کتاب نوشته شده است، بر سر او خواهد آورد.
22«نسلهای آینده و فرزندان شما و بیگانگانی که از سرزمینهای دوردست بیایند و از سرزمین شما عبور کنند، بلاها و بیماریهایی را که خداوند به این سرزمین فرستاده است، خواهند دید. 23کشتزارها بیحاصل و با گوگرد و نمک پوشیده خواهند شد، هیچ چیز در آنها کاشته نخواهد شد و حتّی علف نیز در آنجا نخواهد رویید. سرزمین شما مانند شهرهای سدوم و غموره و اَدُمَه و صبوئیم خواهد بود که خداوند با آتش خشم خود آنها را نابود کرد. 24آنگاه جهانیان خواهند پرسید: ‘چرا خداوند با سرزمین ایشان چنین کرده است؟ دلیل خشم عظیم او چه بوده است؟’ 25سپس پاسخ خواهند داد: ‘زیرا ایشان پیمانی را که هنگام خروج از مصر، خداوند خدای نیاکانشان با ایشان بست، شکستهاند. 26ایشان خدایان دیگری را که نمیشناختند، خدمت و پرستش کردهاند، خدایانی که خداوند پرستش آنها را منع کرده بود. 27بنابراین آتش خشم خداوند برضد آنها افروخته شد و آنها را به تمام لعنتهایی که در این کتاب نوشته شدهاند، گرفتار کرد. 28خداوند با قهر و غضب و خشم شدید خود، آنها را از این سرزمین ریشه کن ساخت و به سرزمین دیگری راند که تاکنون در آنجا به سر میبرند.’
29«اسرار به خداوند خدای ما تعلّق دارد، امّا آنچه بر ما آشکار گشته است، برای همیشه به ما و فرزندانمان تعلّق دارد تا از همهٔ آنها پیروی کنیم.