برکت دادن قوم توسط موسی
1این برکاتی است که موسی مرد خدا، قبل از وفاتش به قوم بنی‌اسرائیل داد:
2خداوند از کوه سینا آمد،
مانند خورشید برفراز اَدوم طلوع کرد
و از کوه فاران بر قوم خود درخشید.
آنگاه دهها هزار فرشته با او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3خداوند قوم خود را دوست دارد
و آنانی را که متعلّق به او هستند، محفاظت می‌کند.
ما در مقابل پاهای او، سر فرود می‌آوریم
و پیرو فرامین او هستیم.
4ما از فرامینی که موسی به ما داده است، پیروی می‌کنیم.
آنها باارزشترین گنجینهٔ قوم ما هستند.
5وقتی طایفه‌های آنها و رهبران قوم اجتماع کردند،
خداوند پادشاه آنان گردید.
6موسی دربارهٔ طایفهٔ رئوبین گفت:
«رئوبین جاوید باد
با وجودی که تعدادشان کم است.»
7دربارهٔ طایفهٔ یهودا گفت:
«ای خداوند، به فریاد آنها برای کمک گوش فرا ده،
آنها را دوباره با طایفه‌های دیگر متحّد کن،
پروردگارا، برای آنها بجنگ
و آنها را در برابر دشمنان یاری ده!»
8دربارهٔ طایفهٔ لاوی گفت:
«تو ای خداوند، ارادهٔ خود را به وسیلهٔ اوریم و تُمیم
به خدمتگزاران وفادار خود لاویان، آشکار کن.
تو آنها را در مسا آزمودی
و در چشمه مریبه حقانیّت آنها را ثابت کردی.
9آنان بیش از پدر و مادر، برادران یا فرزندان خود
به تو وفاداری نشان دادند.
آنها از فرامین تو پیروی کردند
و به پیمان تو وفادار ماندند.
10ایشان به قوم تو خواهند آموخت
تا از قوانین تو پیروی کنند و در قربانگاه تو قربانی کنند.
11ای خداوند، به آنها کمک کن تا قوم نیرومندی گردند،
از کارهای دستهایشان خشنود باش،
دشمنان آنان را شکست ده
و نگذار دیگر برخیزند.»
12دربارهٔ طایفهٔ بنیامین چنین گفت:
«این قومی است که خداوند دوستش دارد.
و نگه‌دار اوست، او در تمام روز از آنها حفاظت می‌کند
و در میان آنها می‌خرامد.»
13دربارهٔ طایفهٔ یوسف گفت:
«خداوند زمین آنها را با باران
و آبهای زیر زمین برکت دهد.
14زمینهای ایشان با میوه‌های رسیده در زیر آفتاب
و فراوانی محصول در هر فصل برکت یابد.
15تپّه‌های کهن ایشان پر از میوه‌های خوب گردد.
16زمینهای آنها پر از نیکویی گردد
و خداوند که در بوتهٔ سوزان ظاهر شد،
از آنها خشنود باشد.
تمام این برکات شامل حال یوسف باد،
یعنی کسی‌که سرکردهٔ برادران خود بود.
17یوسف، همچون گاو نیرومندی است،
چون شاخهای گاو وحشی،
شاخهای او هزار نفر طایفه منسی
و ده هزار نفر طایفه افرایم هستند.
با آنها قومها را زخمی می‌کند
و تا پایان زمین می‌راند.»
18دربارهٔ طایفه‌های زبولون و یساکار چنین گفت:
«ای زبولون در تجارت دریای خود سعادتمند شو
و ای یساکار ثروت تو در خانه‌ات افزون گردد.
19آنان بیگانگان را به کوه خود دعوت می‌کنند
و قربانی راستین را در آنجا قربانی می‌کنند.
آنها ثروت خود را از دریا
و از شن ساحل دریا به دست می‌آورند.»
20دربارهٔ طایفهٔ جاد چنین گفت:
«سپاس آفریدگار را که سرزمین آنها را گسترش داد.
جاد مانند شیر صبر می‌کند
تا بازو یا سر را بدرد.
21آنها بهترین زمین‌ها را برای خود برداشتند.
سهم رهبران به ایشان تعلّق گرفت.
هنگامی‌که رهبران قوم اسرائیل گرد هم آمدند،
آنها از فرامین و قوانین خداوند پیروی کردند.»
22دربارهٔ طایفهٔ دان چنین گفت:
«دان مثل شیر جوانی است
که از باشان بیرون می‌جهد.»
23دربارهٔ طایفهٔ نفتالی او گفت:
«نفتالی به‌خاطر نیکی خداوند، از برکات افزون برخوردار شده است،
سرزمین آنها از دریاچهٔ جلیل تا جنوب می‌رسد.»
24دربارهٔ طایفهٔ اشیر گفت:
«اشیر از طایفه‌های دیگر بیشتر برکت یافته است،
آرزو می‌کنم که مورد علاقهٔ برادران خود قرار گیرد.
و زمینش پُر از درختان زیتون باشد.
25شهرهایش با دروازه‌های آهنین حفاظت شوند.
و همیشه در امنیّت زیست کند.»
26ای مردم اسرائیل، هیچ خدایی چون خدای شما نیست.
او با عظمت خود از فراز ابرها به یاری شما می‌آید.
27خداوند همیشه مدافع شما بوده است.
دست جاودانی خدا همیشه پشتیبان شماست،
او دشمنان شما را بیرون راند، هنگامی‌که شما پیشروی می‌کردید
و به شما گفت همه را نابود کنید!
28تا فرزندان یعقوب
در امنیّتِ سرزمین پُر از غلّه و شراب
آنجایی که شبنم از آسمان، زمین را آبیاری می‌کند، در آرامش به سر برند.
29ای اسرائیل، چه شادمان هستی،
هیچ قومی چون تو نیست،
قومی که خداوند نجات داده است.
خداوند سپر و شمشیر توست
تا از تو دفاع کند و تو را پیروز گرداند.
دشمنان تو برای ترّحم خواهند آمد
و تو آنها را لگدکوب خواهی کرد.