در سال های بعد از دهه ۱۹۶۰، دانشمندان از دو روش دیگر بررسی و تاریخ گذاری رسوبات زیر دریا استفاده کردند. این دو روش استفاده از مواد معدنی رادیو اکتیو و هم چنین شواهد تغییرات در میدان مغناطیسی زمین بود.
دانشمندان بعد از تحقیقات گسترده، نقشه دیجیتالی از سطح سیاره زمین را تهیه کردند که تاریخ بستر دریاها را توصیف می کند. اکنون توسط این نقشه می دانیم که قدمت قدیمی ترین سنگ ها در عمق بستر دریا فقط به قبل از دوران ژوراسیک برمی گردد. به عبارت دیگر، این نقشه مطابق معیارهای استاندارد زمین شناسی، سنگ ها را که صدها میلیون سال سنگ های تحتانی لایه کامبرین هستند، نشان می دهد. اگر به دنبال اجداد حیوانات دوران کامبرین باشیم، آخرین جایی که باید بررسی کنیم، در عمق دریاهاست. این در حالی است که سنگ های بستر دریا جدید هستند. پس حیوانات کامبرین چگونه پدیدار شدند؟ نشانه گذشته تکاملی آن ها چیست؟ داروین و ولگات با این معما روبرو شدند و هر دو ناتوان از پاسخگویی!
وقتی کمپانی های نفتی شروع به حفاری در دریا کردند، مته هایی را به عمق دریا می فرستادند. در درون مته ها یک استوانه قرار داشت که سنگ های رسوبی را جدا می کرد. در میان سنگ های رسوبی، فسیل ها وجود داشتند. اما هیچکدام از فسیل ها به دوران ماقبل کامبرین تعلق نداشت.
امروز نیز بر پیچیدگی های این معما افزوده شده، چرا که اکنون دانشمندان در جستجوی پاسخ هستند، تا بدانند قبل از آن که حیوانات کامبرین دریاها را پر سازند، زمین به چه شکل بوده است.
مطابق برآورد استاندارد، تقریبا نود درصد تاریخ زمین، دوران های ماقبل کامبرین اختصاص دارد. در حالی که دانش ما از دوران قبل از کامبرین کامل و جامع نیست، اما بیشتر کتاب ها تقریبا همان تاریخ ها و همان زنجیره وقایع را ذکر می کنند.
در حدود سه و نیم میلیارد سال قبل، اولین حیات به شکل باکتری های تک سلولی بر روی زمین شکل گرفته است. با گذشت زمان این سلول ها به شکل خوشه ای گرد هم جمع شدند تا اولین جلبک سبز را تشکیل دهند تا بر روی اقیانوس ها شناور باشد. به مدت بیش از سه میلیارد سال، حیات تغییری نکرد.
سپس در آستانه دوران کامبرین، شواهد اورگانیسم های چند سلولی برای اولین بار در فسیل ها ظاهر شدند. در اواخر مرز قبل از دوران کامبرین، پیدایش ارگانیزم های بزرگ تر نمایان شد که دارای اسکلت، ماهیچه های قوی هستند و می توانستند به اطراف بخزنند و سوراخ در زمین حفر کنند. با گذشت زمان، در بستر دریاها ردپاهای موج داری را می بینیم که کرم ها ایجاد کرده بودند. این ردپاهای موج دار مشابه همان ردپاهایی هستند که امروزه کرم های کوچک از خود برجای می گذارند. بنابراین از حدود ۶۰۰ میلیون سال قبل تا ۵۳۰ میلیون سال قبل، یعنی حدود ۶۰ – ۷۰ میلیون سال تنها چیزی که مشاهده می شود همین ردپاهای کرم هاست.
هم چنین در اواخر دوره قبل از کامبرین، شواهدی موجود است که در اقیانوس ها عروس دریایی و اسفنج دریایی زندگی می کردند. اگر کمی به قبل از کامبرین برگردیم، به چیزی به شدت گیج کننده برمی خوریم. در این مرحله، فسیل های بزرگی مشاهده می شوند که به “ادیاکارن” معروف است. این فسیل ها یکی از دردسرسازترین مشکل برای تکامل گراهاست. بعضی از این فسیل ها شبیه حیوان هستند و بقیه آن ها اصلا شبیه حیوان نیستند. برخی از آن ها شبیه تشک های هوایی هستند. برخی دیگر هم شبیه برگ درخت خرما هستند، البته آن ها گیاه نیستند بلکه ظاهرشان شبیه گیاه است. اکثر آن ها حرکت نمی کردند، یا اگر حرکت می کردند بسیار کند و آهسته بود. آن جا دنیای کسل کننده ای بود. گویی چرت می زدند یا خواب بودند.
هنوز مشخص نیست “ادیاکارن ها” گیاه بودند یا حیوان. اما در همان دوران قبل از کامبرین از صحنه روزگار محو شدند. کمی بعد از انقراض “ادیاکارن ها” همه چیز تغییر کرد که از نقطه نظر زمین شناسی یک لحظه محسوب می شود.
در فورانی خیره کننده و ناگهانی، گونه های حیوانات با سرعت انفجارآمیز پا به عرصه وجود گذاشت. و برای اولین بار ساختارهای پیچیده از لحاظ بیولوژیکی مثل چشم های مرکب و ستون فقرات، مفاصل و اسکلت ها بر روی سیاره زمین پدیدار شدند.
تاریخ زمین نیز تکامل را رد می کند
اگر فرض می کنیم مطابق تاریخ زمین در ۲۴ ساعت ظهور حیوانات رخ داده باشد، با استانداردهای کنونی حیات ۳۸ میلیارد سال تخمین زده می شود. اگر ساعت زمان تاریخ زمین را به کار بیندازیم، شش ساعت اول فقط همین ارگانیسم های تک سلولی را داریم، از همان نوعی که از ابتدا داشتیم. دوازده ساعت همان تک سلولی ها باقی مانده اند. در ۱۸ ساعت هم اوضاع تغییری نکرده. بنابراین سه چهارم روز، گذشته است و تنها چیزی که داریم ارگانیسم های تک سلولی است. تقریبا در ساعت ۲۱، در فاصله ای حدود دو دقیقه، اکثر حیوانات پدیدار می شوند، دقیقا با همان شکل و ظاهری که امروزه دارند. کم تر از دو دقیقه در کل دوره ۲۴ ساعته تاریخ زمین، انفجار حیوانات در دوران کامبرین تا این حد سریع رخ می دهد.
ادامه بررسی نظریه تکامل را در مقالات بعدی بخوانید
نویسنده: استیون مایر
ترجمه و تلخیص: مهران پورپشنگ
