کتاب اول
(مزامیر ۱-۴۱)
خوشبختی واقعی
۱↵ خوشا به حال کسی‌که
با شریران مشورت نمی‌کند
و به راه گناهکاران نمی‌رود
و با مسخره‌کنندگان همنشین نمی‌شود،
۲↵ بلکه خوشی او اطاعت از شریعت خداوند است
و شب و روز به دستورات او می‌اندیشد.
۳او مانند درختی است که در کنار نهر آب کاشته شده باشد،
میوهٔ خود را در موسمش می‌دهد
و برگهایش پژمرده نمی‌گردد
و در همهٔ کارهای خود موفّق است.
۴امّا شریران چنین نیستند.
بلکه آنان مانند کاهی هستند که باد آنها را پراکنده می‌سازد.
۵بنابراین شریران در روز داوری محکوم خواهند گردید
و در جمع ایمانداران نخواهند ایستاد.
۶خداوند راهنما و حافظ نیکوکاران است
امّا عاقبت بدکاران هلاکت و نابودی است.