سرود داوود
شکرگزاری پادشاه برای پیروزی
1خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد!
او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.
2او پشت و پناه من است،
او سپر و نجات‌دهندهٔ من است،
به او توکّل دارم
و او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.
3خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟
و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟
4او مانند سایه درگذر است
و عمرش بیش از یک نفس نیست.
5ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا.
کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.
6رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کن
و با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.
7دست خود را از عالم بالا دراز کن
و مرا از عمق آبها،
و از دست این بیگانگان نجات بده.
8حرفهای آنان دروغ است
و قسم دروغ می‌خورند.
9خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانم
و با بربط ده تار می‌سرایم.
10پادشاهان را به پیروزی می‌رسانی
و بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.
11خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهان
و از چنگ بیگانگان
که سخنانشان سراسر دروغ است،
نجات بده.
12پسران ما در جوانی،
همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند،
دختران ما،
چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،
13انبارهای ما،
پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.
14گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای،
بارور و کثیر شوند.
در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد.
15خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردند
و خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.