مزامیر باب ۱۸

image_pdfimage_print
دعای داوود بندهٔ خداوند در روزی که خداوند او را از دست شائول و تمامی دشمنانش رهایی داد
سرود پیروزی
(دوم سموئیل ۱‏:۲۲‏-۵۱)
۱ای خداوند، ای توانایی من!
تو را دوست می‌دارم.
۲↵ خداوند پشتیبان من است؛
پناهگاه مستحکم من،
خدای من نجات‌دهندهٔ من است.
او همانند یک پناهگاه از من محافظت می‌کند؛
او مرا حمایت می‌کند و مرا در امنیّت نگاه می‌دارد.
۳خداوند را که شایستهٔ سپاس و ستایش است، می‌طلبم
و از شرّ دشمنان در امان هستم.
۴طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند
و امواج نابود‌کننده احاطه‌ام کرده‌اند.
۵طنابهای گور به دورم حلقه زده‌اند
و مرگ دام خود را بر سر راهم قرار داده.
۶در مشکلاتم به حضور خداوند زاری نمودم.
از خدای خود کمک خواستم.
او از معبد بزرگ خود نالهٔ مرا شنید
و فریاد من به گوشش رسید.
۷آنگاه زمین لرزید و تکان خورد.
و بنیاد کوهستان از شدّت خشم او به لرزه افتاد.
کوهها لرزیدند و اساس آنها متزلزل شد.
۸از سوراخهای بینی او دود برآمد.
از دهانش زغال برافروخته و آتشِ کُشنده بیرون آمد.
۹او آسمان را شکافت و فرود آمد
و زیر پاهایش ابرهای سیاه بود.
۱۰با سرعت بر فرشتهٔ بالدار خود پرواز کرد
او بر بالهای باد پرواز کرد.
۱۱او با تاریکی خود را پوشاند
و ابرهای سیاهِ باران‌زا احاطه‌اش کردند.
۱۲نور درخشان حضور او
با تگرگ و شعلهٔ افروخته،
پردهٔ ابرهای سیاه را شکافت.
۱۳خداوند نیز در آسمانها با صدای رعدآسا سخن گفت
و صدای خداوند متعال شنیده شد.
۱۴تیرهای خود را پرتاب نمود و دشمنان خود را پراکنده ساخت
و با رعد و برق، همه را آشفته کرد.
۱۵کف دریا ظاهر شد،
و بنیاد زمین آشکار گردید
هنگامی که دشمنانت را توبیخ کردی
و با خشم بر آنها غریدی.
۱۶خداوند دستش را از آسمان دراز کرد و مرا برگرفت؛
و از آبهای عمیق مرا بیرون کشید.
۱۷او مرا از دست دشمنان قدرتمندم
و از دست تمام آنانی که از من متنفّرند رهانید.
آنها برایم خیلی قوی بودند.
۱۸وقتی در سختی بودم، بر سرم ریختند،
امّا خداوند از من حمایت کرد.
۱۹او مرا کمک کرد تا از خطر رهایی یابم؛
او مرا نجات داد زیرا از من خشنود بود.
۲۰خداوند به‌خاطر نیکو‌کاری‌ام به من پاداش داد
و به‌خاطر بی‌گناهی‌ام به من برکت داد.
۲۱من دستورات خداوند را بجا آورده
و روی خود را از خدا برنگردانیده‌ام،
۲۲احکام او را انجام داده‌
و از اوامر او سرپیچی نکرده‌ام.
۲۳در پیشگاه او بی‌عیب بوده‌
و از گناه خودداری کرده‌ام.
۲۴بنابراین به‌خاطر نیکوکاری‌ام به من پاداش داد
و به‌خاطر بی‌گناهی‌‌ام به من برکت عطا نمود.
۲۵ای خداوند تو با اشخاص وفادار، وفادار هستی،
و به مردم بی‌عیب، نیکویی می‌کنی.
۲۶با کسانی‌که پاک هستند به پاکی رفتار می‌نمایی
و با کسانی‌که کجرو هستند مخالفت می‌کنی.
۲۷تو فروتنان را نجات می‌بخشی
و اشخاص متکبّر را سرنگون می‌کنی.
۲۸ای خداوند تو نور من هستی،
تو تاریکی مرا روشن گردان.
۲۹با نیروی تو به دشمن یورش می‌برم
و دژهای آنان را درهم می‌شکنم.
۳۰↵ راه خدا کامل و وعدهٔ خداوند قابل اطمینان است.
او حافظ کسانی است که به او پناه می‌آورند.
۳۱خداوند تنها خداست؛
خدا تنها تکیه‌گاه ماست.
۳۲خداست که مرا قدرت بخشیده،
و راه مرا امن ساخته است.
۳۳پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته
و بر کوهها استوارم نموده است.
۳۴دستهایم را برای جنگ تعلیم می‌دهد
تا بتوانم قویترین کمان را به دست گیرم.
۳۵ای خداوند تو از من حمایت نموده و مرا نجات دادی؛
توجّه تو مرا قوی گردانید،
و کمک تو مرا حفظ نمود.
۳۶راه را برای قدمهایم وسیع ساختی
تا پاهایم نلغزد.
۳۷دشمنانم را تعقیب کردم و آنها را گرفتم
و تا آنها را از بین نبردم، بازنگشتم.
۳۸آنها را بکلّی پایمال نمودم تا دیگر برنخیزند
و به زیر پاهایم جان دادند.
۳۹تو برای مبارزه به من نیرو بخشیدی
و دشمنانم زیر پاهایم جان دادند.
۴۰دشمنانم را متواری ساختی
و من کسانی را که از من نفرت داشتند، نابود کردم.
۴۱آنها برای کمک زاری نمودند، امّا کسی به دادشان نرسید.
خداوند را صدا کردند، امّا او به آنها جوابی نداد.
۴۲من آنها را همچون غبار خرد کردم،
که باد آنها را پراکنده می‌کند
و زیر پاهای خود مانند گل و لای کوچه، پایمال نمودم.
۴۳تو مرا از دست مردم ستیزه‌گر رهانیدی،
و مرا فرمانروای ملتّها ساختی؛
و مردمی را که نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.
۴۴بیگانگان نزد من تعظیم می‌کنند
و دستوراتم را فوراً اطاعت می‌نمایند.
۴۵آنها دلسرد شده‌اند
و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.
۴۶خداوند زنده است! حامی خود را ستایش می‌کنم،
متبارک باد خدای قدرتمند که مرا نجات می‌دهد.
۴۷او در برابر دشمنان، مرا پیروزی می‌بخشد
و ملل جهان را به دست من مغلوب می‌سازد.
۴۸او مرا از دست دشمنانم می‌رهاند،
خداوندا تو مرا نزد دشمنانم سرفرازم می‌سازی
و از چنگ مردم ظالم نجات می‌دهی.
۴۹بنابراین من تو را در میان ملّتها ستایش می‌کنم
و سرود ستایش برای تو می‌خوانم.
۵۰خدا پیروزی بزرگی نصیب پادشاه خود می‌کند
و به برگزیدهٔ خود، داوود، و فرزندان او
برای همیشه رحمت و شفقت نشان می‌دهد.

دیدگاهتان را بنویسید