سرود داوود
دعای شخص بیمار
1خوشا به حال کسانی‌که در اندیشهٔ فقرا هستند.
خداوند آنان را هنگام سختی نجات خواهد داد،
2خداوند آنها را حمایت نموده، زنده نگاه می‌دارد،
آنها را در وطن خود خوشبخت می‌سازد
و در دست دشمن رهایشان نمی‌کند.
3در هنگام بیماری خداوند آنها را کمک می‌کند
و به آنها سلامتی می‌بخشد.
4گفتم: «خداوندا، من آدمی گناهکارم،
امّا تو بر من رحمت فرما و مرا شفا بده.»
5دشمنانم با نفرت دربارهٔ من می‌گویند:
«چه وقت می‌میرد و نامش فراموش می‌گردد؟»
6آنانی که برای ملاقات من می‌آیند از روی دوستی نمی‌آیند،
بلکه برای خبرچینی
و شایعه‌پراکنی می‌آیند.
7همهٔ آنانی که از من نفرت دارند با یکدیگر دربارهٔ من پچ‌پچ می‌کنند
و مرض مرا خطرناک جلوه می‌دهند.
8آنها می‌گویند: «به مرضی کشنده گرفتار شده
و از این بیماری جان سالم بدر نخواهد برد.»
9حتّی بهترین دوست من که به او اعتماد کامل داشتم،
آن کس که با من نان می‌خورد،
علیه من برخاسته است.
10ولی خداوندا، تو بر من رحمت فرما و سلامتی مرا به من بازگردان،
تا برخاسته، جواب دشمنانم را بدهم.
11به این وسیله من خواهم دانست
که تو از من راضی هستی و نمی‌گذاری دشمنانم بر من پیروز گردند.
12تو، مرا به‌خاطر درستکاری‌ام کمک خواهی کرد
و پیوسته مرا در پیشگاه خود حفظ خواهی نمود.
13سپاس بر خداوند، خدای بنی‌اسرائیل،
از ازل تا به ابد! آمین!
کتاب دوم
(مزامیر 42-72)