سرود داوود برای تعلیم
وقتی‌که او علیه ارم‌نهرین و ارم‌صوبه جنگید و یوآب دوازده هزار نفر از اَدومیان را کشت
دعا برای رهایی
1خدایا، تو ما را ترک کرده و پراکنده ساخته‌ای؛
از ما خشمگین هستی؛ امّا اینک به سوی ما بازگرد.
2زمین را لرزانده و از هم شکافته‌ای،
پس چاره‌ای کن، زیرا از هم پاشیده می‌شود.
3تو قوم خود را گرفتار مشکلات سخت کردی
و شراب سرگردانی به ما نوشاندی.
4به آنهایی که از تو می‌ترسند
خبر دادی تا از خطر بگریزند.
5با قدرت خود ما را نجات ده و دعای من را اجابت فرما
تا آنهایی که محبوب تو هستند، رهایی یابند.
6خداوند از جایگاه مقدّس خود به ما وعده داد و فرمود:
«با سرافرازی، شهر شکیم
و دشت سُكوّت را بین قوم تقسیم خواهم نمود.
7جِلعاد از آن من است و منسی نیز از آن من.
افرایم کلاهخود من است
و یهودا عصای سلطنت من،
8موآب لگن شست‌وشو‌ی من خواهد بود
و به نشانهٔ مالکیّتم کفش خود را بر اَدوم پرت خواهم کرد.
و بر فراز فلسطین بانگ پیروزی بر خواهم آورد.»
9چه کسی مرا به شهر مستحکم می‌برد؟
چه کسی مرا به اَدوم راهنمایی می‌کند؟
10خدایا، آیا حقیقتاً ما را ترک کرده‌ای؟
و پیشاپیش لشکر ما نخواهی رفت؟
11خدایا، در مقابله با دشمنان به ما کمک کن،
زیرا کمک انسان بی‌فایده است.
12با کمک خدا پیروزی از آن ما خواهد بود،
او دشمنان ما را سرکوب خواهد کرد.