سرود داوود
طلب کمک از خدا
1خدایا، جانم به لبم رسیده است،
مرا نجات ده.
2در گرداب مشکلات فرو رفته‌ام
و نزدیک است که از پای درآیم،
در آبهای عمیق غرق می‌شوم
و سیلاب به بالای سرم رسیده است.
3از ناله خسته شده
و گلویم خشک شده است.
در انتظار کمک تو
چشمانم تار گردیده‌اند.
4تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارند
از موی سرم زیادتر است.
دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند.
آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند.
مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.
5خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستند
و تو از حماقت من آگاهی.
6ای خداوند، خدای متعال مگذار
به‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند.
ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارند
به‌خاطر من خجل مساز.
7من به‌خاطر تو رسوا
و شرمنده شده‌ام.
8نزد فامیلم مانند یک غریبه
و نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.
9غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته.
دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.
10هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم،
مردم به من توهین کردند.
11وقتی پلاس پوشیدم،
به من خندیدند.
12زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌ام
و برایم سرود می‌خوانند.
13امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم.
ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده،
به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرما
و به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.
14مرا از این گِرداب مشکلات نجات بده
و از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.
15مگذار در مشکلات غرق شوم
و در این گرفتاری‌ها نابود گردم
و سرانجام راهی گور شوم.
16خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست،
پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.
17روی خود را از بندهٔ خود مپوشان،
اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.
18بیا و تاوان آزادی مرا بپرداز
و مرا از دست دشمنانم نجات بده.
19تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌ام
و مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام.
تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.
20سرزنش‌های مردم، دلم را شکسته
و مأیوس شده‌ام.
به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتم
و از کسی تسلّی نیافتم.
21هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛
و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.
22بگذار جشن آنها به ماتم
و امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.
23چشمانشان را کور
و کمرشان را سست گردان.
24خشم خود را بر سر آنان بریز
و ایشان را با آتش غضبت بسوزان.
25خانه‌های ایشان ویران شود
و کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.
26زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ای
و دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.
27گناهانشان را در نظر بگیر
و راه نجات را بر آنان ببند.
28نامشان را از دفتر زندگی محو کن
و آنان را جزء قوم خود مشمار.
29امّا من در رنج و عذابم،
ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.
30من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛
و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.
31خداوند این را بیشتر از
قربانی گاو و گوساله می‌پسندد.
32وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شد
و آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.
33زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنود
و یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.
34ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید.
دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.
35خدا اورشلیم را نجات خواهد داد
و شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد.
قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد.
36نسل بندگان او وارث آن خواهند شد
و کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.