زبان
۱ای برادران من، درست نیست که بسیاری از شما در کلیسا معلّم دیگران باشید، چون می‌دانید که روز داوری برای ما معلّمین سخت‌تر خواهد بود. ۲همهٔ ما اغلب مرتکب خطاهایی می‌شویم و کسی‌که در سخن گفتن خطا نکند، مرد کاملی است و می‌تواند تمام وجود خود را مهار کند. ۳ما به دهان اسبان دهنه می‌زنیم تا مطیع ما شوند و به این وسیله تمام بدن آنها را به هر طرف که بخواهیم برمی‌گردانیم. ۴همچنین می‌توان کشتی‌های بسیار بزرگ را که از بادهای سخت رانده می‌شوند، با استفاده از سکّان بسیار کوچکی مهار کرد و به هر جا که ناخدا بخواهد، هدایت نمود. ۵زبان هم همین‌طور است، گرچه عضو کوچکی است ولی ادّعاهای بسیار بزرگی می‌نماید. چه جنگلهای بزرگ که با جرقّه‌ای، آتش می‌گیرند. ۶زبان هم آتش است! در میان تمام اعضای بدن ما زبان دنیایی از شرارت است که همهٔ وجودمان را می‌آلاید و دوران زندگی را به جهنّم سوزانی مبدّل می‌کند.۷انسان توانسته است و باز هم می‌تواند تمام حیوانات وحشی و پرندگان و خزندگان و ماهیان را رام کند. ۸ولی هیچ‌کس هرگز نتوانسته است زبان را تحت فرمان خود نگاه دارد. زبان، شرور و رام نشدنی و پر از زهر کشنده است. ۹↵ ما با آن هم خداوند و پدر را حمد و سپاس می‌گویم و هم انسان را که به صورت خدا آفریده شده است، دشنام می‌دهیم. ۱۰↵ از یک دهان هم شکر و سپاس شنیده می‌شود و هم دشنام! ای برادران، این کار درست نیست. ۱۱آیا یک چشمه می‌تواند از یک شکاف هم آب شیرین و هم آب شور جاری سازد؟ ۱۲ای برادران، آیا درخت انجیر می‌تواند زیتون و یا درخت انگور، انجیر به بار آورد، همین‌طور چشمهٔ آب شور هم نمی‌تواند از خود آب شیرین جاری سازد.
حکمت آسمانی
۱۳↵ در میان شما چه کسی عاقل و فهیم است؟ او باید با زندگی و کارهای نیک خود که با تواضع حکمت همراه باشد، آن را نشان دهد. ۱۴امّا اگر شما حسود و تندخو و خودخواه هستید، از آن فخر نکنید و برخلاف حقیقت دروغ نگویید. ۱۵این حکمت از عالم بالا نیست. این حکمتی است دنیوی، نفسانی و شیطانی. ۱۶↵ چون هرجا حسد و خودخواهی هست، در آنجا بی‌نظمی و شرارت است.۱۷امّا حکمتی که از عالم بالاست اول پاک، بعد صلح‌جو، باگذشت، مهربان، پر از شفقت و ثمرات نیکو، بی‌غرض و بی‌ریاست. ۱۸نیکی و عدالت، میوهٔ بذرهایی است که به دست صالحان در صلح و صفا کاشته می‌شود.