کریسمس؛ جشن مسیحی که با ذائقه حکومت ایران خوش نیست!
ایام کریسمس زمان جشن و شادی و شکرگزاری برای مسیحیان جهان است اما برای مسیحیان ایرانی، به ویژه (نوکیشان مسیحی) در سایه تهدیدات دستگاهای امنیتی جمهوری اسلامی برای آنان رنگ و معنای دیگری دارد.
در نظر اول، تهران شهر ممتازی برای بابانوئل به حساب نمی‌آید، اما با گشتی در شهر می‌توان فهمید که بسیاری از ایرانیان، از جمله مسلمانان، دوستدار جشن کریسمس و حال و هوا و تزیینات رنگارنگ آن هستند.
خبرگزاری فرانسه با این مقدمه تحلیل کرده «استقبال از مراسم جشن و شادی در بین ایرانی‌ها حتی با وجود اینکه به ذائقه حکومت خوش نیست، زیاد است. گزارشگر خبرگزاری فرانسه به خیابان سمیۀ تهران (ثریای سابق) رفته و می‌نویسد که بزرگ‌ترین تمرکز مسیحیان شهر در این محله است. در این خیابان بازار درخت مصنوعی سرو، حباب‌های رنگین و دیگر تزیینات درخت کریسمس گرم است.
او با یک زن سی سالۀ مسلمان که «نیلوفر» نام دارد گفتگوی کوتاهی کرده و او گفته، «من درخت کریسمس را خیلی دوست دارم. از نظر ما نشانۀ احترام به اعتقادات دیگران است».
بعضی از عابرین مقابل ویترین مغازه‌ها با بابانوئل‌ها عکس سِلفی می‌گیرند. خبرنگار نوشته از دیدن رقص ناگهانی یکی از این بابانوئل‌ها در خیابان، سخت به تعجب افتاده است.
«حامد داوودیان» که خود را ظاهرن مسیحی معرفی می کند به این خبرنگار گفته که اقلیت مسیحی در ایران هیچ مشکلی ندارد. به گفته او «ما از ۴٠٠ سال پیش اینجا هستیم. این مغازه‌دار تهرانی افتخار می‌کند که مسیحیانی ایرانی در جنگ با عراق شهید داده‌اند.
این خبرگزاری در بخشی از گزارش خود به بیشمار مسیحیانی اشاره کرده که بعد از انقلاب اسلامی به آمریکا و کشورهای دیگر مهاجرت کردند اما به علل این مهاجرت دسته جمعی و گسترده اشاره ای نکرده که به یقین در تناقض آشکار با صحبتهای مصاحبه شونده قبلی است.
بر اساس تحقیقات انجام شده از سوی «محبت نیوز» و طبق آخرین آمار، در حال حاضر بیش از ١٢٠هزار مسیحی در ایران باقی نمانده است که اکثر آنان ارمنی ارتدوکس هستند. چند هزار نفری نیز از آشوریان کاتولیک در این کشور باقی مانده‌اند. البته این آمار به جز آمار نامشخص نوکیشان مسیحی فارسی زبان پروتستان در ایران می باشد که هر روزه با وجود سرکوب ها و جفاها بر تعداد آنان افزوده می شود.
کریسمس و نوکیشان مسیحی
ایام کریسمس یعنی زادروز تولد عیسی مسیح که روز فرخنده ای جهت برگزاری جشن و شادی و شکرگزاری برای مسیحیان جهان است اما برای مسیحیان ایرانی، به ویژه (نوکیشان مسیحی) مسیحیان فارسی زبان، در سایه تهدیدات دستگاهای امنیتی جمهوری اسلامی برای آنان رنگ و معنای دیگری دارد .گفتنی است نوکیشان مسیحی ایران که از نخستین روزهای انقلاب اسلامی همواره تحت جفا بوده اند این ایام را در اجتماعات کوچک در کلیساهای خانگی به صورت مخفیانه و یا با پناه بردن به کانال های ماهواره ای و سایت های مسیحی، برگزار می کنند که این شرایط اسفناک برای نوکیشان مسیحی بیانگر نقض آشکار حقوق این اقلیت مذهبی در جمهوری اسلامی ایران است.
همچنین به رغم رسمیت داشتن ادیان مسیحی و یهودی و زرتشتی، محدودیت‌های زیادی برای پیروان این ادیان وجود دارد. به عنوان مثال تبلیغ سایر ادیان در میان مسلمانان ممنوع است و نیایش‌ها و مراسم دینی باید فقط در زبان سنتی رایج همان اقلیت قومی، و نه به فارسی، برگزار گردد. سازمان دیدبان حقوق بشر قبلن در مورد این نوع محدودیت‌ها بارها تذکر داده است.
اما به هرحال مراسم شب کریسمس به طور رسمی و به زبان آشوری در کلیسای ژوزف مقدس تهران برگزار شده است (خیابان فرصت). رَمزی گَرمو، اسقف اعظم آشوریان به خبرگزاری فرانسه گفته است: «حضور مسیحیان در ایران به قرن دوم میلادی می‌رسد».
به گفتۀ او در قدیم، تعداد آنان به چند میلیون نفر می‌رسید اما امروزه در مراسم دعای روزهای یکشنبه بیش از چند ده نفر شرکت نمی‌کنند. یکی از دلایل بدیهی این حضور اندک البته تعطیل نبودن یکشنبه‌ها در ایران است.
اسقف رَمزی گَرمو می‌گوید، از این که در منطقه‌ای چنین آشوب‌زده، ایران کشور صلح و آرامش است، احساس قدردانی می‌کند. به گفتۀ وی «به لطف خداوند، ما در صلح و امنیت زندگی می‌کنیم در حالی که همسایگان ما در خشونت و اضطراب گرفتار شده‌اند. ما برای آنان دعا می‌کنیم».
شوربختانه برخی رهبران مسیحی کاتولیک و ارتدوکس در ایران به واسطه منافعی شخصی که شامل حال آنان می گردد ارتباط خوبی با ولایت فقیه و نهادهای امنیتی دارند و در سال‌های اخیر روابط نزدیک تری با حکومت برقرار کردند و همواره خلاف گزارش‌های بین‌المللی ایران را کشوری آزاد برای اقلیت‌ها معرفی و تبلیغ می‌کنند و بی توجه به مصائب و مشکلاتی که مسیحیان در ایران با آنان روبرو هستند، تنها به سود و زیان خود می اندیشند!
