ایران با برگزاری نشستها و متینگهای مشترک تحت عنوان «گفتگوهای اسلامی و مسیحی» وانمود میکند که وضعیت مسیحیان در جمهوری اسلامی روبهراه است.
تا همین سه چهارسال قبل رسانههای وابسته به جمهوری اسلامی روی هم رفته در یک سال بیشتر از دو الی سه خبر یا مصاحبه از سخنان سبوه سرکسیان، رئیس شورای شورایعالی خلیفهگری تهران منتشر نمیکردند.
اقلیت ارامنه در رسانهها بایکوت بودند و گاهی تنها نمایندگان آنها در مجلس شورای اسلامی در حمایت از ولی فقیه و نظام اسلامی گفتگوی کوتاهی میکرد تا در عمل یکی از بزرگترین اقلیت های دینی ایران چیزی برای گفتن نداشته باشد.
ارامنه تنها در روزنامه و سایتهای خبری بلکه آنان در صدا و سیما که باید رسانهای ملی باشد جایی نداشتند و حتی یک برنامه به طور اختصاصی یا حتی غیرمستقیم به آنان تعلق نداشت در حالیکه تلویزیون جمهوری اسلامی و رادیو به طور مستقل دهها و صدها ساعت برنامه با محوریت اسلام و با موضوعات همسو و یکنواخت تولید پخش میکند.
اما به تدریج تحت چارچوبهای سفت و سخت عقیدتی و امنیتی با روی کار آمدن دولت حسن روحانی، مخالفان او در جناح محافظهکار وقتی نتوانستند همچون جناح اصلاحطلب با واتیکان و پاپ مراوده برقرارکنند، به سراغ ارامنه رفتند.
نتیجه این چرخش آن شد که به تازگی نه تنها نمایندگان پیشین و کنونی آشوری و ارمنی مجلس برای مقامات بلندپایه خلیفهگری در پایتخت و چند شهرستان تریبونهای رسمی در اختیار گرفتهاند که همگی آنها یا مثل فارس و تسنیم وابسته و زیرنظر سپاه هستند و یا مثل ادیاننیوز، رسا و حوزهنیوز از سوی نهادها و سازمانهای دینی از جمله حوزه علمیه و بنیاد تقریب و سازمان تبلیغات اسلامی فعالاند.
نه تنها در واپسین سالهای دولت محمود احمدینژاد، بلکه در دولت روحانی نیز در ایام کریسمس سازمان تعزیزات حکومتی و نیروی انتظامی به سراغ فروشگاهها و مغازهها میرفتند و آن دسته فروشندگانی که غیرارمنی بودند و تزئینات و آذینبندیهایی مربوط به کریسمس و ولنتاین میفروختند را یا با جریمههای سنگین نقره داغ میکردند و یا آنقدر به آنها فشار میآوردند که عطای تزئین و شاد بودن با شادی مسیحیان را به لقایش میبخشیدند.
اما چند سالی است به صورت سازمانی، جمهوری اسلامی برای فرار از فشارهای سازمان ملل و گزارشهای پیدرپی نهادهای حقوق بشری از وضعیت اقلیتهای دینی و به خصوص نوکیشان مسیحی در ایران به سمت ارامنه و رهبران آنان چرخیده و سعی دارد، تا با سوء استفاده از آن با برگزاری نشستها و متینگهای مشترک تحت عنوان «گفتگوهای اسلامی و مسیحی» وانمود کند که وضعیت مسیحیان در ایران روبهراه است و گزارشهایی که علیه ایران در مجامع جهانی نوشته میشود و در آن به دهها مورد بازداشت و زندانی شدن مسیحیان ایران و جفاهایی که بر نوکیشان مسیحی روا شده است اشاره شده، همگی سیاهنمایی و روایات نادرست از جمهوری اسلامی است.
در این رقابت رسانههای تندرو و محافظهکار که در سانسور اخبار مربوط به اقلیتهای دینی و در پروندهسازی علیه منتقدین و دگراندیشان مذهبی سابقهای طولانی دارند، در صف اول انتشار مصاحبه و گفتگوها با رهبران ارامنه ایران و لبنان و حتی مسیحیان کشورهایی چون بلاروس، اوکراین و مجارستان قراردارند.
کشورهایی که عمده آنها نه تنها در بین کشورهای دموکرات و آزاد دنیا قرار ندارند، بلکه حکومتهای آنها سابقه زیادی هم در سانسور اخبار سیاسی و اجتماعی مربوط به شهروندان خود دارند.
در این بین مدتی است که حتی سخنان و مواضع مقامات کلیسایی در شهرستانهای ایران و معاونین و مشاورین آنها نیز منعکس میشود و دست بر قضا همه آنها در یک موضوع اشتراک نظر دارند، ایکه «ایران بهترین و آزادترین کشور دنیا برای اقلیتهاست».
یعنی حتی در بین این تعداد ارمنی منصبدار در ایران هیچ یک حتی درصدی انتقاد به جمهوری اسلامی ندارند.
مجموعهای که یک سر آن به مسیحیان معتمد ولایت فقیه به کشورهای دوست از جمله لبنان میرسد و طرف دیگرش به مافیای نمایندگان ارامنه و آشوری در مجلس که با هم پیوندهای خانوادگی و اقتصادی گسترده دارند.
یوناتن بتکلیا، نماینده آشوریان در مجلس شورای اسلامی نیز به مناسبت کریسمس گفته، «مسیحیان در ایران غریبه نیستند»، همزمان با او خبرگزاری دولتی ایرنا نیز به سراغ «سیمون ترهوسپیان»، رئیس شورای خلیفهگری ارامنه انزلی رفته است و از زبان او در مورد مسیحیان انزلی پرسیده است تا در راستای تلاش برای تبلیغات بیشتر حکومتی و سو استفاده از ارامنه زیر چتر جمهوری اسلامی بهره برداری کند.