یهودا برادر یعقوب، یکی از رهبران کلیسای اولیه، برادر ناتنی عیسی بود. مادر او مریم بود. یهودا در دهه ۶۰ میلادی رساله ای نوشت که مخاطبین اصلی او مسیحیان یهودی نژاد بودند. علت اصلی نگارش این رساله آن بود که ایمانداران مسیحی مراقب تعالیم غلط باشند.
یهودا در رساله خود، از نوشتجات و متون نیمه رسمی استفاده کرد: اشاره به روایتی درباره خنوخ (آیه ۱۴) و هم چنین منازعه میکائیل با شیطان بر سر جسد موسی (آیه ۹). دو روایت مذکور در کتاب مقدس ثبت نشده است. اما یهودا برای تشریح مقصود خود از کتاب های آپوکریفا اقتباس کرد.
پولس نیز زمانی که در آتن بود، به هنگام بشارت از “آراتوس” شاعر یونانی نقل قول کرد (اعمال رسولان فصل ۱۷ آیه ۲۸)، زیرا می دانست که در شنوندگان غیرمسیحی تاثیر می گذارد، ولی نه به این دلیل که سخنان شاعر یونانی دارای الهام الهی بود.
یکی از دلایل استفاده یهودا از کتاب های آپوکریفا آن بود که تا مقصود خود را به کسانی که به آن کتاب ها اهمیت می دادند، بهتر بفهماند. یهودیان برای کتاب های آپوکریفا احترام زیادی قائل بودند.
آپوکریفا به مجموعه کتاب هایی اطلاق می شود که در فاصله اول تا سوم قبل از میلاد نوشته شده اند. نویسندگان اکثر آن ها دقیقا معلوم نیست. این کتاب ها پس از دوران نبوت عهد عتیق و زمانی که پیشگویی ها و الهام های مستقیم الهی به پایان رسیده بود، نوشته شده اند.
یهودا در آیه نهم به یکی از کتاب های آپوکریفا به نام “صعود موسی به آسمان” استناد می کند. این کتاب نشان می دهد که موسی بلافاصله بعد از مرگ به حضور خدا برده شد. طبق روایت این کتاب، “میکائیل” رئیس فرشتگان وقتی با شیطان بر سر جسد موسی بحث می کرد، به خود اجازه نداد به شیطان تهمت بزند و اهانت کند، بلکه فقط به این جمله بسنده کرد:”خداوند تو را توبیخ فرماید.”
موضوع بحث یهودا آن است که معلم های گمراه که خود را مسیحی معرفی می کنند، به زندگی فاسد و بی بند و بار خود ادامه می دهند و حتی فرشتگان را به باد مسخره می گیرند (آیه ۸).
به همین منظور، یهودا از کتاب “صعود موسی به آسمان” جمله کوتاهی را نقل قول می کند. اما مقصود او این نبود که آن کتاب الهام خداوند است، بلکه می خواست مخاطبین رساله درک کنند که حتی در نوشتجات غیر رسمی، فرشتگان به هیچکس توهین نمی کنند. مثلا “میکائیل” به توهین و اهانت روی نیاورد.
اما چرا در روایت کتاب “صعود موسی به آسمان” شیطان می خواست جسد موسی را تصاحب کند؟
بدون شک شیطان می دانست که خدا نمی خواهد جسد موسی توسط یهودیان دفن شود. شیطان می خواست از پیکر بی جان موسی استفاده کند تا یهودیان را وسوسه کند تا رهبر متوفی خود را بپرستند. به عبارت دیگر، او می خواست یهودیان را در آستانه ورود به کنعان از لحاظ روحانی دچار مشکل سازد تا از رفتن به سرزمین موعود دست بردارند.
اگر یهودیان محل دقیق دفن موسی را می دانستند، آن مکان تا امروز به مکان مقدس و زیارتگاه بزرگ یهودیان تبدیل می گردید. خدا نمی خواست مقبره موسی به بتکده تبدیل شود.
برخی معتقدند که چنین تصوری باطل است و جسد موسی به بت یهودیان تبدیل نمی گردید. اما کتاب مقدس گزارش می دهد مجسمه مار از جنس مفرغ که توسط موسی و برای شفای اسرائیلی ها از بلای مهلک ساخته شد، تا قرن ها در اختیار قوم اسرائیل بود. اما این مجسمه به جای آن که یادآور قدرت خداوند باشد، به شی ئی برای پرستش تبدیل شد. سرانجام حزقیا پادشاه مجبور شد آن را از بین ببرد (دوم پادشاهان فصل ۱۸ آیه ۴).
شکی نیست با توجه به توانایی های مافوق طبیعی شیطان، او می خواست از جسد موسی برای مقاصد شریرانه استفاده کند.
نام میکائیل به معنی “کیست مانند خدا” می باشد، در حالی که شیطان گفته بود:”مانند حضرت اعلی (خدا) خواهم شد” (اشعیاء فصل ۱۴ آیه ۱۴). شیطان حتی حوا را فریب داد تا مانند خدا شود (پیدایش فصل ۳ آیه ۵).
