در کتاب مقدّس تمامی غیر یهودیان (غیر اسرائیلیها)، ” اُمَّت ها“ نامیده شده‌اند. یهودیان اُمَّت‌ها را حقیر می‌شمردند، زیرا در دوران کتاب مقدّس اغلب غیر یهودیان به خدای حقیقی یعنی به خدای اسرائیل ایمان نداشتند. آنها به خدایان دروغین اعتقاد داشته و بتها را پرستش می‌کردند. یهودیان اُمَّت‌ها را نجس می‌دانستند.
اما خدا از ابتدا این چنین تدبیر کرده بود که یهودیان وسیله‌ای برای برکت کل جهان شوند (پیدایش ۱۲: ۲-۳). خداوند پسر خود مسیح را فرستاد که نه تنها یهودیان بلکه غیر یهودیان را نیز نجات دهد. در واقع پولس رسول برگزیده شد تا رسول خاص اُمَّت‌ها باشد و ایشان را بسوی انجیل مسیح رهنمون سازد (اعمال ۹: ۱۵؛ ۲۲: ۲۱؛ غلاطیان ۲: ۹).
منبع:ایمانداران
