اولین قدم برای مسیحی شدن این است که بفهمیم معنی لغت “مسیحی” چیست. ریشه کلمۀ “مسیحی” از شهر انطاکیه در قرن اول میلادیست (اعمال رسولان ۱۱: ۲۶). امکان دارد که در ابتدا کلمه “مسیحی” لغتی برای تحقیر کردن بوده است. این لغت اساسا یعنی “مسیح کوچک”. بهر حال در طی قرنها، ایمانداران در مسیح این لغت را بر خود گرفته اند و از آن بعنوان شناسایی شان بعنوان پیروان مسیح بکار می برند. معنی ساده مسیحی یعنی کسی که مسیح را پیروی می کند.
عیسی مسیح گفت که “نیامده ام تا کسی به من خدمت کند، بلکه آمده ام تا به دیگران خدمت کنم و جانم را در راه آزادی دیگران فدا سازم” (مرقس ۱۰: ۴۵). سوالی که مطرح می شود این است که چرا ما نیاز به فدیه و خونبها داریم؟ فدیه یا خونبها بهایی است که برای آزادی یک شخص داده می شود. این لغت بیشتر در رابطه با آدم دزدی بکار می رود، یعنی وقتی کسی دزدیده و اسیر می شود، تنها در صورت پرداخت خونبهاست که آزاد می گردد.
عیسی مسیح خونبهای ما را پرداخت تا ما را از اسارت و نتایج آن آزاد سازد، اما اسارت از چه؟
اسارت از گناه و نتایج آن، مرگ جسمانی که ادامه آن دوری ابدی از خداست.
چرا لازم بود عیسی این بها را بپردازد؟
چون همه ما با گناه آلوده شده ایم (رومیان ۳: ۲۳)، و بنابراین سزاوار تنبیه الهی هستیم (رومیان ۶: ۲۳).
عیسی چطور خونبهای ما را پرداخت؟
بوسیله مردن بر صلیب و پرداخت جریمه گناهان ما (۱ قرنتیان ۱۵: ۳، ۲ قرنتیان ۵: ۲۱).
چطور مرگ عیسی می توانست بهای گناهان همه ما را بدهد؟
عیسی خدا و در شکل انسان بود، خدا به زمین آمد تا یکی از ما شود تا ما بتوانیم او را درک کرده بشناسیم و او آمد تا برای گناهان ما بمیرد (یوحنا ۱: ۱ و ۱۴). بعنوان خدا، مرگ عیسی ارزش بی پایانی داشت، ارزشی که برای پرداخت جریمه گناهان همه دنیا کافی بود (۱ یوحنا ۲: ۲). قیام عیسی بعد از مرگش نشان داد که مرگ او قربانی کافی بود و نشان داد که او بر گناه و مرگ پیروز شد.
منبع:ایمانداران
