اَخاب هفتمین پادشاه اسرائیل بود و پس از مرگ پدرش عُمْری به مدت بیست و دو سال ( حدودا ۸۷۱ تا ۸۵۲ قبل از میلاد ) بر اسرائیل و سامره حکومت کرد.
اخاب با اِیزابَل، دختر اَتْبَعْل، پادشاه صیدونیان ازدواج کرد. و بت بعل متعلق به صیدونیان را پرستش و در سامره یک بتخانه و قربانگاه برای بعل ساخته و سپس به ساختن بتهای دیگر پرداخت. هیچ پادشاهی به اندازه وی خداوند را خشمگین نساخت.
ایلیا تنها نبی باقیمانده، اخاب را مورد توبیخ قرار داده و میگوید خشکسالی همچنان ادامه خواهد یافت اگر بتهای بعل از اسرائیل جمع نشوند، و کاهنان بت پرست را جهت اثبات خدایشان در کوه کرمل به مبارزه می‌طلبد. یهوه با روشن کردن آتش قربانی ایلیا حقانیت خود را به اثبات می‌رساند و مردم دوباره به پرستش یهوه روی آورده و ایلیا و مردم تمام انبیای بعل را گرفته و در کنار رود قیشون کشتند، سپس بعد از سه سال باران بارید.
نابوت به علت عدم فروش تاکستان خود که ارثیه اجدادش بود، خشم اخاب را برانگیخت و بر اساس توطئه ایزابل، نابوت سنگسار و کشته شد. بواسطه مرگ نابوت، ایلیای نبی کشته شدن و نابودی تمامی خاندان اخاب را نبوت کرد.
بر اساس نبوت میکایای نبی، اخاب بر اساس تیری که بصورت تصادفی از میان شکاف زره به او اصابت کرد کشته و خونش در ارابه ریخته شد.
جسد او را به سامره آورده و در آنجا به خاک سپردند. ارابه و اسلحه او را در برکه سامره شستند و سگان بر اساس پیشگویی ایلیا خون او را لیسیدند.
منبع:ایمانداران
