بر طبق دوم قرنتیان ۱۷:۵، “پس اگر کسی در مسیح باشد، خلقتی تازه است. چیزهای کهنه درگذشت؛ هان، همه‌چیز تازه شده است!”در کتاب مقدس، دو واژه یونانی برای کلمه “تازه” وجود دارد. اولین واژه، neos است که اشاره به چیزی دارد که به تازگی ساخته شده است، اما چیزهای بسیاری شبیه به آن وجود دارند که قبلاً ساخته شده اند. واژه ی یونانی که در این آیه، “تازه” ترجمه شده، kainos می باشد که به معنای “چیزی است که به تازگی ساخته شده اما چیزی مشابه آن وجود ندارد.” ما در مسیح، کاملاً خلقت تازه ای گشته ایم، درست همانطور که خدا آسمانها و زمین را در ابتدا آفرید. او آنها را از هیچ آفرید، و همان عمل را با ما انجام می دهد. او صرفاً نفس کهنه ما را تمیز نمی کند؛ بلکه نفس کاملاً جدیدی می آفریند. وقتی که ما در مسیح هستیم، ما “شریک طبیعت الهی” هستیم (دوم پطرس ۴:۱). خدا خودش در شخص روح القدس، در قلبهایمان مسکن می گزیند. ما در مسیح هستیم و او در ماست.
ما در مسیح از نو متولد شده ایم و تازه شده ایم و این خلقت تازه دارای افکار روحانی است، درحالیکه طبیعت کهنه دارای افکار نفسانی است. این خلقت تازه با خدا مشارکت می کند، مطیع اراده خداست، و وقف خدمت اوست. اینها کارهایی است که طبیعت کهنه قادر به انجامش یا حتی میل به انجامش را ندارد. طبیعت کهنه نسبت به امورات روح مرده است و نمی تواند خودش را احیا کند. “در گناه و شرارتها مرده” است (افسسیان ۱:۲) و تنها می تواند توسط یک بیداری مافوق طبیعه زنده شود و این زمانی رخ می دهد که ما مسیح را می پذیریم و در او جای می گیریم. مسیح، طبیعتی کاملاً تازه و مقدس و زندگی ای فسادناپذیر به ما می دهد. زندگی کهنه ما که پیشتر به خاطر گناه، نسبت به خدا مرده، دفن می شود، و ما برخیزانیده می شویم که “در زندگی نوینی با او، گام برداریم” (رومیان ۴:۶).
اگر ما به مسیح تعلق داریم، با او متحد هستیم و دیگر برده ی گناه نیستیم (رومیان ۵:۶-۶)؛ ما با او زنده شده ایم (افسسیان ۵:۲)؛ به شکل او در آمده ایم (رومیان ۲۹:۸)؛ از محکومیت آزاد شده ایم و مطابق با نفس راه نمی رویم بلکه مطابق با روح گام برمی داریم (رومیان ۱:۸)؛ ما همراه با دیگر ایمانداران بخشی از بدن مسیح هستیم (رومیان ۵:۱۲). ایماندار، اکنون قلبی تازه را داراست (حزقیال ۱۹:۱۱) و “به هر برکت روحانی در جایهای آسمانی” مبارک شده است (افسسیان ۳:۱).
ممکن است متعجب زده شویم که با وجود اینکه زندگیمان را به مسیح داده ایم و از نجاتمان مطمئن هستیم، اما چرا معمولاً بدین شیوه ای که توصیف شد، زندگی نمی کنیم. این به خاطر این است که طبیعت تازه ما در بدن جسمانی کهنه مان ساکن است، و این دو با یکدیگر در جنگ هستند. طبیعت کهنه مرده است، اما طبیعت تازه هنوز با “خیمه” کهنه ای که در آن ساکن است در ستیز است. شرارت و گناه هنوز وجود دارند، اما ایماندار، اکنون آنها را از چشم انداز تازه ای می بیند و آنها مثل قبل، او را تحت کنترل ندارند. ما اکنون در مسیح می توانیم انتخاب کنیم که در برابر گناه مقاومت کنیم، درحالیکه طبیعت کهنه ما نمی توانست. اکنون ما این حق انتخاب را داریم که از طریق کلام و دعا و اطاعت، به طبیعت تازه خوراک بدهیم، یا با بی توجهی به آن چیزها، به جسممان خوراک دهیم.
هنگامی که ما در مسیح هستیم، “به چیزی فراتر از پیروزی دست یافته‌ایم، به‌‌واسطه او که ما را محبت کرد” (رومیان ۳۷:۸) و می توانیم در نجات دهنده مان شادی کنیم، که همه چیز را ممکن ساخت (فیلیپیان ۱۳:۴). ما در مسیح محبت شده ایم، آمرزیده شده ایم، و در امنیت هستیم. ما در مسیح، پذیرفته شده ایم، پارسا شده ایم، بازخرید شده ایم، مصالحه یافته ایم، و انتخاب شده ایم. در مسیح، ما پیروزمند هستیم، مملو از شادی و آرامش شده ایم، و زندگی برای ما معنای حقیقی دارد. چه نجات دهنده ی شگفت انگیزی است مسیح!
منبع:ایمانداران
