خدا در کتاب مقدس با بکار بردن اسامی مختلف، خود را به ما آشکار و توصیف نموده است. هر یک از این اسامی به نوعی شخصیت خدا را برای ما بیان میکند.
نامهای خدا، او را بعنوان خالق همه چیز توصیف میکنند، بنابراین او مالک همه چیز در آسمان و زمین است. خدا همچنین بعنوان کسی که سازنده و نگهدارندۀ عهدها میباشد به ما معرفی شده، او خدایی است که ما را دوست دارد و به سلامتی ما علاقمند است.
قسمت اول
یَهوَه
نام یَهُوه – من هستم
کلمۀ یهوه، از یک کلمۀ عبری به معنی “بودن” یا “وجود داشتن” گرفته شده است. وقتی که خدا موسی را برای رهبری قوم اسرائیل جهت خروج از مصر خواند، او از خدا درخواست کرد که نام خود را آشکار سازد. موسی این درخواست را کرد تا بتواند به قوم اسرائیل بگوید که چه کسی او را فرستاده است. در پاسخ به درخواست او “خدا به موسی گفت هستم آنکه هستم، و گفت به بنی اسرائیل چنین بگو اَهیَه “یعنی هستم” مرا نزد شما فرستاد”. (کتاب خروج فصل سوم، آیۀ ۱۴). اسم “هستم آنکه هستم” نشان میدهد که خدا برای بودنش به هیچکس و هیچ چیزی احتیاج ندارد. هیچ چیز قبل از او بوجود نیامده و هیچ چیز مسبب بوجود آمدن او نبوده است. بطور ساده، او هست چونکه او هست. او خدایی است که با قوم خود وارد عهد نجات گردیده است. خدا در رابطهاش بعنوان نجات دهنده و رهاننده با بکار بردن حداقل هشت نام مختلف که از ترکیب کلمۀ یَهُوَه و کلمهای دیگر ساخته شده خود را به ما آشکار نموده است. هر یک از این اسامی نکتۀ خاص و متفاوتی را دربارۀ نجات و رهایی به ما نشان میدهند.
منبع: کتاب “تعالیم اساسی کتاب مقدس”
ایمانداران