سرود داوود
اعتراف و آمرزش
۱خوشا به حال کسانی‌که گناهانشان آمرزیده
و خطاهایشان بخشیده شده است.
۲خوشا به حال کسی‌که خداوند او را مجرم نشمارد
و کسی‌که در او مکر و حیله‌ای نیست.
۳هنگامی‌که گناهان خود را اعتراف نمی‌کردم،
تمام روز از ناله و زاری از بین می‌رفتم.
۴خداوندا، تو شب و روز مرا تنبیه می‌کردی.
قدرت خود را کاملاً از دست داده بودم،
همان‌گونه که رطوبت در گرمای تابستان، خشک می‌شود
۵سپس گناهان خود را نزد تو اعتراف نمودم
و خطاهای خود را پنهان نساختم و گفتم:
«من در حضور خداوند به گناهان خود اعتراف می‌کنم.»
آنگاه تو گناهان مرا بخشیدی.
۶پس هر شخص وفادار باید در وقت سختی و مشکلات به حضور خداوند دعا کند
تا اگر سیلاب سختی‌ها طغیان کند
به او صدمه‌ای نرساند.
۷تو پناهگاه من هستی
و مرا از مشکلات نجات می‌دهی،
با آواز بلند خواهم سرایید
زیرا تو مرا حمایت کرده‌ای.
۸↵ خداوند می‌فرماید: «من راهی را که باید بروی به تو خواهم آموخت
و تو را هدایت و نگهداری خواهم کرد.
۹مانند اسب و قاطر، نادان و بی‌شعور نباشید
که با افسار و لگام هدایت می‌شوند
و مطیع می‌گردند.»
۱۰مردمان شریر در رنج و عذاب می‌باشند،
امّا کسانی‌که به خداوند توکّل دارند
از محبّت بی‌پایان او برخوردار می‌شوند.
۱۱ای نیکوکاران به‌خاطر آنچه خداوند انجام داده است،
شادی نمایید.
ای کسانی‌که مطیع او هستید، شادمان باشید.