دست گذاری یک روش مورد استفاده برای عطای برکت یا انتقال عوامل روحانی از طرف یک شخص به شخص دیگر است. در واقع دست گذاری سبب ایجاد کانالی برای گذار موارد روحانی از یک شخص به شخص دیگر می‌شود. اساس این آموزه بر اساس ایجاد مسئولیت و التزام استوار است. در واقع واژه عبری مورد استفاده قرار گرفته به مفهوم دست گذاری بصورتی است که پشت شخص خم گردد.
عامل دست در فرهنگ عبری نمادی از اقتدار، قوت و قدرت است. که با دست گذاری این عوامل به شخص دیگر منتقل می‌شود. سنت دست گذاری بطور عام در کلیسای امروزه مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و صرفا در بعضی موارد خاص بکار برده می‌شود.
هر چند دست گذاری در کتاب مقدس به عنوان یک عامل تعیین کننده معرفی نشده است، زیرا زمانی که خداوند مردانی چون ابراهیم، موسی، سموئیل، اشعیا، ارمیا، حزقیال و دانیال را به خدمت فرا خواند هیچ یک از آنها مورد دست گذاری قرار نگرفتند. موسی از میان بوته مشتعل به خدمتی عظیم فرا خوانده شد اما ما هرگز در کتاب مقدس هیچ گونه اشاره‌ای به دست گذاری موسی پیدا نمی‌کنیم. همچنین انبیای بسیاری را مشاهده می‌کنیم که جهت خدمت خداوند، مورد دست گذاری قرار نگرفتند.
در واقع این دست گذاری نیست که سبب انجام و یا به فعل در آمدن چیز روحانی خاصی می‌شود بلکه این قدرت خداوند است که این سبب را فراهم می‌آورد.
در مسیحیت نیز از دوران شاگردان به وسیلهٔ آیین دست گذاری (تفویض روحانیت) خادمین خاصی را تعیین می‌کردند. این مراسم بعداً به آیین تبدیل شد، زیرا کسی را که به این سمت بر می‌گزیدند، در واقع شخص خاصی می‌شد. فرد روحانی به وسیلهٔ آیین دست گذاری به خدمت کلام خدا پذیرفته می‌شود. در واقع شخص با دست گذاری تقدیس و جدا شده برای خدمت خداوند می‌گردد.
دست گذاری یکی از سنتهای کتاب مقدسی است. گرچه هیچ حکمی در کتاب مقدس مبنی بر دست گذاری برای یک خدمت خاص ارائه نشده است. عیسی همانا دستهای خود را بر بسیاری برای دریافت شفا و سلامتی قرار داد، هر چند او بدون دست گذاشتن بر افراد نیز مبادرت به شفای آنها می‌کرد. در واقع حتی زمانهایی نیز وجود داشت که عیسی بدون حضور داشتن، نسبت به شفای بیماران اقدام می‌کرد شفای خادم افسر رومی در متی ۸: ۸ از این نوع اعمال است.
راه درست و راه نادرست
بررسی مسح و دست گذاری و اینکه چطور خداوند از این موارد در بین قوم خود در طول تاریخ استفاده کرده است در حقیقت شگرف، منحصر بفرد و شگفت انگیز است. هرچند مهم است که ما درک درستی از این موارد داشته و از آنها در راه درست استفاده کنیم.
برای “دست گذاری” زمانهایی وجود دارد که درست و یا نادرست است. دست گذاری یا بر افراشتن دست به سمت بیماران و دعا نمودن برای شفای ایشان، یا دعای برکت نمودن برای مردم یا کودکان، بطور حتم در هر زمانی درست است، بخصوص و حتی اگر بصورت گروهی انجام گیرد.
کاهنان خداوند جهت خدمت در عهد قدیم با روغن مخصوص مسح می‌شدند، اما در عهد جدید چنین الزامی وجود ندارد. اگر ما از اصول دست گذاری به درستی استفاده کنیم. می‌توانیم از خطرات و عواقب آن اجتناب کرده و کلیسای خود را در مخاطره قرار ندهیم.
برای مثال اگر شما تعمید آب گرفته و از گناهان خود توبه نموده و عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده خود پذیرفته‌اید و زندگی شما نشان دهنده دریافت روح القدس است، دیگر نیازی نیست که بر شما دست گذاری کرده و برای دریافت روح القدس دعا شود. اما اگر شما احساس می‌کنید که روح القدس را دریافت نکرده‌اید و خالطانه مشتاق خدمت و اطاعت از خداوند در زندگی خود هستید آنگاه شما می‌توانید درخواست کنید که ایمانداران بر شما دست گذاری کرده و دعا کنند.
