قسمت دوم
البته بسیار طبیعی است که خدا آنانی را که او را دوست می‌دارند و اطاعت می‌کنند محبت نماید، ولی آیا او کسانی را که او را اطاعت نمی‌کنند دوست دارد؟
مسلم است که چون او مقدس است هر نوع خوبی را دوست داشته و از هر نوع شرارت نفرت دارد. هنگامی که مردم اعمال شرارت آمیزی انجام می‌دهند که مورد نفرت خدا می‌باشد، خدا نسبت به اینگونه افراد غضبناک می‌شود بطوریکه حضرت داود به خدا می‌گوید: “از همۀ بطالت‌کنندگان نفرت می‌کنی” (مزمور ۵:۵). خدا تنفر خود را به بدی بوسیلۀ تنبیه آنانیکه شرارت را پیروی می‌کنند و مطیع او نیستند ظاهر می‌سازد. وقتی کتاب مقدس را می‌خوانیم ملاحظه می‌کنیم که خدا چگونه افراد را و هم‌چنین ملتهائی را که به مخالفت او برخاستند و از توبه (یعنی پشیمانی واقعی از اعمال شرارت‌آمیز خود) امتناع ورزیدند معدوم ساخت.
ولی اکنون اجازه بفرمائید حقیقت پر‌ارزش و جالبی را برای شما بیان نمایم. خدا در عین حال که از شریران متنفر است، از طرفی می‌خواهد آنان را از جمیع گناهانشان آزادی و نجات بخشد. او آنها را دوست دارد و مانند پدری است که با وجودی که پسرش اوامر او را ناچیز می‌شمارد باز هم به او عشق می‌ورزد و او را محبت می‌نماید. این محبت عجیب خدا نسبت به گناهکاران بوسیلۀ یکی از داستانهای عیسی مسیح بطور واضح نشان داده شده است. در این داستان، عیسی مسیح فرمود، پسری که پدرش هنوز در قید حیات بود از او خواست که میراثش را به او بسپارد. پسر پس از دریافت میراث خود خانۀ پدر را ترک کرد و تمام ثروت خود را در زندگی شرارت‌آمیز تلف نمود. ولی هنگامی که بی‌چیز شد و تمام اموالش را از دست داد و از گرسنگی به مرگ نزدیک شد، تصمیم گرفت نزد پدر خود برگردد و به گناه خود اعتراف نماید. پدرش بمحض دیدن او از مسافت دور بسویش دوید و او را در آغوش گرفت و بوسید و جشن بزرگی بمناسبت برگشت او برپا کرد. از آنجائیکه پدرش نسبت به او محبت عمیق داشت او را بخشید و او را که در شرارت غرق شده بود پذیرفت. عیسی مسیح فرمود بهمین طریق خدا آنانیرا که به او گناه می‌ورزند محبت می‌نماید (لوقا ۱۵: ۱۱-۲۴). دوست گرامی، دانستن اینکه خدا ما را محبت می‌نماید و مایل است ما را ببخشد و حاضر است هنگامی که بسویش برگردیم و توبه نمائیم ما را بپذیرد، خبر بسیار خوش و دل‌انگیزی برای ما گناهکاران می‌باشد.
در کتاب مقدس نامهای بسیاری برای خدا ذکر شده که از آن جمله عبارتند از: قادر مطلق، خداوند، یهوه، ابدی، زنده، متعال، قدوس، عادل، پادشاه، داور، خالق، نجات‌دهنده و شبان مردم. ولی آن نامی که ما مسیحیان بیش از همه به آن علاقه داریم عبارتست از “پدر آسمانی”. هنگامی که عیسی مسیح دربارۀ خدا صحبت می‌فرمود اغلب او را “پدر من” خطاب می‌کرد و به شاگردانش فرمود هنگامی که دعا می‌کنند بگویند: “ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد . . .” (متی ۶: ۹). آیا برای انسان افتخاری بزرگتر از این وجود دارد که فرزند روحانی خدا بشود و بداند خدای متعال پدر پر‌‌محبت او است؟ این افتخار بزرگ بوسیلۀ خدا به همۀ کسانی‌که به عیسی مسیح ایمان می‌آورند بخشیده می‌شود.
پایان
منبع: کتاب مسیحیت چیست؟
