۴) کلیسا: آخرین منبع، موردی است که ما اغلب از آن اجتناب میکنیم. وقتی مسیح شاگردان خود را فرستاد، او آنها را به شکل دو به دو گسیل نمود (متی ۱۰: ۱). وقتی در کتاب اعمال رسولان راجع به سفرهای بشارتی میخوانیم میبینیم که آنها تنها به سفر نمیروند بلکه اکثراً در گروههای دو نفره و یا بیشتر به اینگونه خدمات میپردازند. مسیح میگوید: “زیرا جایی که دو یا سه نفر به اسم من جمع شوند، آنجا در میان ایشان حاضرم” (متی ۱۸: ۲۰). همچنین خداوند به ما فرمان داده است که: “و ملاحظۀ یکدیگر را بنماییم تا به محبت و اعمال نیکو ترغیب نماییم. و از با هم آمدن در جماعت غافل نشویم چنانکه بعضی را عادت است، بلکه یکدیگر را نصیحت کنیم” (عبرانیان ۱۰: ۲۴–۲۵). و به ما میگوید که: “نزدِ یکدیگر به گناهان خود اعتراف کنید” (یعقوب ۵: ۱۶). در ادبیات حکیمانۀ عهد عتیق آمده است: “آهن، آهن را تیز میکند، همچنین مَرد روی دوست خود را تیز میسازد” (امثال ۲۷: ۱۷). “ریسمان سه لا بزودی گسیخته نمیشود” (جامعه ۴: ۱۱-۱۲). در تعدّد ، قوت بسیار وجود دارد.
من افرادی را میشناسم که با خواهران و برادرانی که در مسیح یافتهاند بصورت حضوری و یا با تلفن در تماس میباشند. آنها جویای حال و احوال روحانی یکدیگر هستند و یکدیگر را از مشکلات پیش آمده مطلع میسازند. اینها با خود عهد بستهاند که برای یکدیگر دعا کنند. آنها خود را مسئول میدانند در اینکه کلام خدا را در روابطشان بکارگیرند.
تغییرات، گاهی خیلی زود و در بعضی شرایط خیلی دیر، حاصل میشوند. اما خدا وعده داده است که اگر ما این منابع را در زندگی خود بکار گیریم، او زندگی ما را تغییر خواهد داد. هیچ وقت فراموش نکنید که او در وعده های خود امین است.
پایان
منبع:ایمانداران
