باز بهار آمد. طبیعت جانی تازه گرفت و تر و تازه و سبز شد. این مرا به یاد مزمور ۹۲: ۱۳-۱۴ می‌اندازد که می‌فرماید: “آنان که در خانۀ خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت. در پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود،”
چه مناسبت به‌جایی دارد که همراه با نو شدن طبیعت، فکر و جان ما هم نو و تر و تازه گردد! به‌راستی که همۀ ما به تازگی روحانی نیاز داریم، هرچند که قبلاً از طریق مسیح با خدا مصالحه کرده و فرزند خدا باشیم باز هم نیاز داریم که تر و تازه و سبز بشویم.
اشعیای نبی می‌فرماید: “حتی جوانان هم درمانده و خسته می‌گردند و شجاعان بکلّی می‌افتند. امّا آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد. خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.” (اشعیا ۴۰: ۳۰-۳۱). طبیعت، در پاییز و زمستان به استراحت می‌پردازد ولی در بهار جانی تازه می‌گیرد. ما انسان‌ها نیز مانند طبیعت، گاه به‌لحاظ روحی خسته و درمانده می‌شویم. در اینجا است که نیاز به جانی تازه داریم. نیاز داریم توسط روح مقدس خدا احیا شویم و به فرمودۀ اشعیای نبی، “قوت تازه” بیابیم که بدویم و خسته نشویم.
آیا احساس نمی‌کنید که به این جان تازه نیاز دارید؟
اما چگونه می‌توانیم این جان تازه را به‌دست بیاوریم؟ خداوندگارِ ما عیسی مسیح، در مورد پیروانش فرمود: “من آمده‌ام تا ایشان حیات داشته باشند و از آن به فراوانی بهره‌مند شوند.” (انجیل یوحنا ۱۰: ۱۰). مسیح دربارۀ مذهبی جدید سخن نمی‌گفت. او مذهب و احکام شرعی نیاورده بود. آنچه او برای بشر به ارمغان آورده بود، حیاتِ درونیِ تازه‌ای بود، حیاتی که از رابطه‌ای جدید با خدا بر‌می‌خیزد. سرایندۀ مزمور ۱۰۴ دربارۀ منشأ این حیات تازه می‌فرماید: “چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند، و روی زمین را تازه می‌سازی!” (مزمور ۱۰۴: ۰۳). مسیح نیز فرمود: “روح است که زنده می‌کند؛ جسم را فایده‌ای نیست. سخنانی که من به شما گفتم، روح و حیات است.” (انجیل یوحنا ۶: ۶۳). آنچه امروز به آن نیاز داریم تا درون ما احیا و تازه شود، مذهب نیست، احکام شرعی و انجام تشریفات دینی نیست، بلکه روح خدا است، همان روح‌القدس. پولس رسول نیز با اشاره به مذهب موسی، احکام شرعی و تشریفات و مناسک مذهبی را “حرف” یا “نوشته” می‌خواند، یعنی چیزی که بی‌جان و مرده است. در مقابل آن، کار روح‌القدس را مطرح می‌سازد و می‌فرماید: “او ما را کفایت بخشیده که خدمتگزاران عهد جدید باشیم – عهدی که بر کار روح استوار است، نه بر آنچه نوشته‌ای بیش نیست. زیرا نوشته می‌کـُشد، لیکن روحْ حیات می‌بخشد.” (رسالۀ دوم به قرنتیان ۳: ۶). ما امروز به بارش باران بهاری و تازگی نیاز داریم، به بارش روح‌القدس بر زمین تشنۀ جان و قلبمان.
منبع: رادیو مژده
