پاسخ: سه بخش در کتاب مقدس هست که مسلمانان اغلب به عنوان نبوت در باره آمدن محمد به ان اشاره میکنند: تثنیه فصل ۱۸ آیات ۱۵ تا ۲۲، غزل های سلیمان ۵ آیه ۱۶ و انجیل یوحنا ۱۶ آیات ۵ تا ۱۱.
اول، در تثنیه ۱۸: ۱۵ تا ۲۲ ، اشاره مستقیم محتوای این بخش، بر میگردد به آیه های ۹ تا ۱۴ که در آنجا موسی به قوم در باره پیامبران دروغین هشدار میدهد. به قوم خدا گفته میشود که باید از هر کسی که ادعا میکند با اقتداری روحانی حقایقی برای گفتن دارد، که خارج از حقیقت خداوند است، باید پرهیز کنند.
حقیقت خداوند چیست؟ در آیه ۱۵ آمده که یک نبی از میان قوم یهود بر خواهد خواست (از میان برادرانت) که همانند موسی خواهد بود. باید توجه داشته باشید که صحبت از هر پیامبری نیست، چون انبیاء بسیاری آمدند، اینجا به نبی ویژه ای اشاره میشود. کسانی که به کتاب عهد عتیق اعتقاد داشتند و آنرا مطالعه میکردند منتظر این یک پیامبر ویژه بودند. در واقع برخی از رهبران یهود گمان میکردند که نبی پر شور، یحیی تعمید دهنده، آن پیامبری هست که موسی نبوت کرده بود (به انجیل یوحنا فصل یک آیه های ۱۹ تا ۳۰ رجوع نمائید). لیکن یحیی تعمید دهنده خود گفت که او آن نبی نیست بلکه پیشاپیش آن نبی که موسی گفته بود آمده.
پس کتاب مقدس از کدام نبی سخن میگوید؟ کاملا روشن است که آن وعده کسی به جز عیسی مسیح نیست. در انجیل یوحنا فصل ۱ آیه های ۴۳ تا ۴۵ نوشته شده که پیروان اولیه عیسی در یافتند که وی همان نبی است که موسی گفته بود. عیسی هم شخصا این را در باره خودش ادعا کرد (انجیل لوقا فصل ۲۴ آیه ۲۷). کامل ترین عبارت در باره پیامبر موعود را میتوان در کتاب اعمال رسولان فصل ۳ آیات ۱۲ تا ۲۶ یافت. استیفان نیکنام نیز این را در اعمال رسولان فصل ۷ آیه ۳۷ تکرار کرد. افراد برجسته ای همچون یحیی تعمید دهنده، فیلیپس، پتروس و استیفان همه شهادت دادند که عیسی مسیح، و نه محمد، آن پیامبر موعود است که در کتاب تثنیه فصل ۱۸ آیات ۱۵ تا ۲۲ پیش گویی شده.
دوم، در غزل سلیمان فصل ۵ آیه ۱۶، محبوبه به محبوب خود میگوید، ” دهانش بس شیرین، و او به تمامی دل انگیز است. این است دلداده من، ای دختران اورشلیم، این است یار من!” واژه ای که در اینجا ” دل انگیز” ترجمه شده، در اصل عبری “machamadim” میباشد که جمع واژه “machamad” هست. معنی آن همان دل انگیز، دوست داشتنی یا خواستنی است. با اینکه ریشه لغوی نام محمد هم از همان واژه میباشد، اما اصلآ هیچ ربطی به اینکه در اینجا به محمد اشاره شده باشد ندارد، به ویژه این که واژه از نظر دستوری، صفت است و مفرد هم نیست بلکه جمع میباشد و نمیتواند نام یک شخص باشد.
سوم، در یوحنا فصل ۱۶ آیات ۵ تا ۱۱، عیسی نبوت میکند که پس از رفتنش، مدافع (یا مشاور) خواهد آمد، و چون او بیاید “جهان را مجاب خواهد کرد که به لحاظ گناه و عدالت و داوری تقصیر کار است”
(آیه ۸). این مدافع کیست؟ در چند آیه جلوتر (آیه ۱۳) عیسی خود پاسخ این سوال را میدهد، ” اما چون روح راستی آید، شما را به تمامی حقیقت راهبری خواهد کرد، ….” . عیسی به روشنی مدافع را “روح القدس یا همان روح راستی” معرفی میکند. عیسی پیش از آن هم با استفاده از همین واژه ها آمدن روح القدس را پیش گویی کرده بود. انجیل یوحنا فصل ۱۴ آیه ۲۶ “اما آن مدافع، یعنی روح القدس، که پدر او را به نام من میفرستد، ….”. کاملا آشکار و روشن است که در کتاب مقدس آن مدافع که عیسی آمدنش را نبوت کرد روح القدس است و نه محمد.
در پایان، در هیچ جایی از کتاب مقدس پیش گویی از آمدن محمد نشده. محمد آن رسولی که موسی نبوت کرد نیست، محمد آن مدافعی که مسیح پیشگویی کرد نیست. از آنجا که پیام محمد و پیام عیسی و کتاب مقدس، در موارد بسیار با هم در تناقض هستند، تنها نبوتی که در کتاب مقدس هست و میتوان آنرا به آمدن محمد ربط داد در انجیل متی فصل ۲۴ آیه ۱۱ میباشد، “پیامبران دروغین زیادی برخاسته، بسیاری را گمراه خواهند کرد …”
Answering Islam: The Crescent in Light of the Cross by Norm Geisler and Logos Bible Software
ترجمه: سیروس ترابی
