پلیس ترکیه به شدت با اشتغال پناهندگان برخورد می‌کند و بسیاری کارفرمایان، ایرانی‌ها را اخراج کرده اند و در عمل بسیاری از خانواده‌های پناهجوی ایرانی هیچ درآمدی برای امرار معاش در این کشور ندارند.
به گزارش«محبت نیوز» یک نوکیش مسیحی پناهجو با نام علیرضا صانعی، صبح روز شنبه ۱۶ اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۶ در محل کار خود دچار ایست قلبی شد، اما پیش از رسیدن به بیمارستان جان خود را از دست داد.
وب‌سایت «پناه» به نقل از نزدیکان او نوشت که این پناهجو تنها ۲۳ سال داشت در مهرماه سال ۱۳۹۵ به علت مشکلاتی که پس گرویدن به مسیحیت برای او و خانواده‌اش در ایران ایجاد شده بود به ترکیه مهاجرت و اعلام پناهندگی کرده بودند. این جوان سابقه بیماری نداشت و ایست قلبی او برای خانواده‌اش حادثه‌ای غیرقابل باور بود.
اتفاق تلخی که برای این جوان ایرانی افتاد رویداد تازه‌ای نیست. شرایط پناهجویان ایرانی در ترکیه به خصوص با تحولات سیاسی صورت گرفته در ترکیه وخیم شده است.
هزاران پناهجوی ایرانی که در شهرهای کوچک و کم امکانات ترکیه زندگی می‌کنند به علت شرایط خاصی که در ایران داشتند از حمایت‌های آنچنانی برخوردار نیستند و در ترکیه به خصوص از نظر مالی با مشکلات فراوانی روبه رو میشوند.
طی چند ماه گذشته پلیس ترکیه در برنامه ای هدفمند و از پیش برنامه ریزی شده پناهجویان ایرانی را که در شهرهای محل سکونتشان مشغول به کار هستند، با بدترین شکل ممکن و بی احترامی به مانند مجرمان سابقه دار دستگیر و به مدت طولانی در حالتی بلاتکلیف در بازداشت نگاه می دارد، گاه مدت زمان این بازداشت ها تا چندین هفته و شاید ماهها ادامه می یابد و باید افزود حتی این روزها تعداد پناهجویان دیپورت شده از ترکیه نیز در حال افزایش است.
منازعات دولت رجب طیب اردوغان با اروپایی‌ها و تعلیق پذیرش پناهندگان از سوی کشورهای ثالث باعث شده هزاران پناهجوی ایرانی در ترکیه بلاتکلیف باشند و بررسی پرونده‌های آنان به صورت غیر رسمی اما در عمل به حالت تعلیق درآمده است.
گرچه طبق قانون، کار برای پناهجویان در ترکیه ممنوع می باشد، اما چون ایرانی‌ها عمومن دستمزدی به مراتب پایین تر از ترکها دریافت می کنند و سخت ترین مشاغل نیز به آنان سپرده می شود و از سویی دیگر برای کارگران ایرانی از طرف کارفرمایان حق بیمه ای پرداخت نمی گردد، به همین دلیل کارفرمایان تُرک ترجیح می‌دهند از ایرانی‌ها در کسب و کارشان استفاده کنند.
اما حالا مدتی است که پلیس ترکیه با برنامه ریزی خاص، به شدت با اشتغال پناهندگان برخورد می‌کند و بسیاری کارفرمایان تُرک حتی بدون پرداخت دستمزدها، ایرانی‌ها را اخراج نموده اند و در عمل بسیاری از خانواده‌ها هیچ درآمدی برای امرار معاش ندارند و متاسفانه در این بین هیچ کمک قابل توجه ای هم از سوی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل(UN) و یا سایر ارگان ها ذیربط به پناهجویان ایرانی در ترکیه نمی شود که صد البته افزایش ناگهانی و چند برابری تعداد پناهجویان ایرانی درطی ۳ سال گذشته در تشدید این مشکلات و عدم رسیدگی ها بی اثر نبوده است.
در خاتمه باید گفت در حال حاضر فشار زندگی و ترس از اخراج بزرگترین دغدغه و نگرانی پناهندگان ایرانی در ترکیه است.
