قسمت هفتم، اعتقادات مورمونها دربارۀ انسان
مورمونها معتقدند که همۀ انسان‌هایی که بر روی زمین زندگی کرده‌اند، اول به شکل روحْ در آسمان تولید شده‌اند. همۀ انسان‌ها به‌طور واقعی پسران و دختران خدا هستند. تنها فرق این اشخاصِ روحی با انسان‌های زمینی، در درجۀ خلوصِ ذاتشان است. دورۀ پیش از تولد جسمانی، دورۀ آزمایش و پیشرفت و یادگیری است. اگر روحی پیش از تولد در این جهان، از شیطان، برادر عیسی پیروی نکند، شایسته شمرده می‌شود که در این دنیا زاده شود. مجازات شیطان و روح‌هایی که پیروِ او هستند، این است که “بدون بدن” باقی بمانند. وقتی کسی در این دنیا متولد می‌شود، یکی از روح‌هایی که زادۀ پدر آسمانی است، آسمان را ترک می‌کند و در آن بدن ساکن می‌شود. این روحْ تمام خاطراتِ متعلق به زندگی در آسمان را از یاد می‌برد.
یکی از عقاید تأسف‌بارِ مورمونها این است که افرادی که با معلولیت‌هایی متولد می‌شوند، یا در این زندگی محرومیت می‌کِشَند، یا کسانی که در سرزمینهایی متولد می‌شوند که زندگی در آنها سخت است، همۀ اینها به این دلیل بوده که روحشان پیش از تولد در این جهان، مرتکب اعمال بد شده است. در این بین، طبق عقیدۀ مورمونها، سیاه بودن رنگِ پوستِ سیاه‌پوستان نیز یک مجازات است، مجازات اعمال بدی که در دنیای روح انجام داده‌اند. به همین دلیل، مدت‌ها سیاهان اجازه نداشتند جزو کاهنانِ مورمونها بشوند. اما مردم آمریکا به این تبعیض نژادی به‌شدت اعتراض کردند تا اینکه بالاخره اسپنسر کیمبال (Spencer Kimball)، رئیسِ وقتِ کلیسای مورمون، در تاریخ نهم ژوئنِ سال ۱۹۷۸، به اصطلاح خودش “مکاشفه‌ای” دریافت کرد و گفت که از حالا به بعد، این تبعیض دیگر اِعمال نمی‌شود.
این مطلب ادامه دارد.
منبع: رادیو مژده
