قسمت دوم
مواردی از دعا و روزه در عهد جدید وجود دارد، اما با توبه یا اعتراف همراه نیستند. حنای نبیه هیچگاه معبد را ترک نمی‌کرد، بلکه شبانه‌روز، با روزه و دعا به عبادت مشغول بود (لوقا ۳۷:۲). در سن ۸۴ سالگی، دعا و روزه ی او بخشی از خدمت او به خداوند در معبد بود و در عین حال منتظر منجی موعود اسرائیل بود. همچنین در عهد جدید، کلیسای انطاکیه هنگامی که روح القدس با ایشان درباره ماموریت فرستادن شائول و برنابا برای کار خداوند صحبت کرد، در روزه همراه با پرستش بودند. در آن زمان، آنها در دعا و روزه بودند و دستشان را بر آن دو مرد گذاشتند و آنها را فرستادند. در اینجا نمونه هایی از دعا و روزه می بینیم که اجزایی از پرستش خداوند و طلبیدن لطف و توجه او است. اما هیچ جایی اشاره ای وجود ندارد که اگر دعا با روزه همراه شود، خدا با رغبت بیشتری به دعاها پاسخ می دهد. بلکه در عوض، روزه در کنار دعا، به نظر می رسد که بر خلوص اشخاصی که دارند دعا می کنند دلالت دارد و حالت بحرانی اوضاعی که در آن هستند را نشان می دهد.
یک چیز واضح است: الهیات روزه، الهیات ارجحیتهاست که در آن به ایمانداران فرصت داده شده تا خودشان را به طور شدید و پیوسته به خداوند و به مسائل روحانی وقف کنند. این وقف با خودداری کردن برای مدتی کوتاه از چیزهای معمول و خوب مثل غذا و نوشیدنی ابراز می شود تا از زمانی برای مشارکت بی وقفه با پدرمان لذت ببریم. «به خون عیسی این اطمینان را داریم که به مکان اقدس داخل شویم» (عبرانیان ۱۹:۱۰)، چه در روزه باشیم، چه بدون روزه، این اطمینانی که داریم، یکی از دلپذیرترین «چیزهای بهتری» است که در مسیح از آن ماست. دعا و روزه نباید برای ما یک بار یا یک وظیفه باشد، بلکه در عوض باید جشن نیکویی و رحمت خدا به فرزندانش باشد.
پایان
منبع: gotquestions
