نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ (کشیش کلیسای ایرانیان شادی در جنوب کالیفرنیا)
عده ای از مسیحیان معتقدند که دانیال در واقع یک “خواجه بابلی” بود. آنان برای اثبات ادعای خود دلایلی را ذکر می کنند:
یک. در کتاب مقدس به ازدواج او اشاره نشده.
دوم. دانیال برده بود. در آن دوران اخته کردن بردگان امری متداول بود.
سوم. اشعیاء نبی پیشگویی کرد که بابلی ها نسل حزقیا پادشاه را به اسارت گرفته و آنان را خواجه خواهند کرد و در کاخ پادشاه بابل به خدمت خواهند گماشت (دوم پادشاهان فصل ۲۰ آیه ۱۸).
چهارم. نبوکدنصر (پادشاه بابل) به وزیر دربار خود دستور داد از میان شاهزادگان و اشراف زادگان یهودی اسیر شده، چند تن را انتخاب کند تا در دربار خدمت نمایند (دانیال فصل ۱ آیات ۳- ۵).
قبل از بررسی این ادعا، ابتدا باید بدانیم که چرا در دوران باستان مردان را اخته می کردند؟ از دیرباز، پادشاهان برای بهره کشی بیشتر و پیشگیری از اقدامات اعتراضی بردگان و هم چنین استفاده از آنان در دربار، به اخته سازی روی می آوردند.
بررسی دلایل
یک. شواهدی مبنی بر اخته شدن دانیال در کتاب مقدس وجود ندارد.
دوم. اگرچه در دربار بابل اخته کردن سنتی رایج بود، اما بدان معنا نیست که همه بردگان خواجه بودند.
سوم. در شریعت یهود، ورود افراد خواجه به جماعت خدا ممنوع بود (تثنیه فصل ۲۳ آیه ۱). بنابراین طبق شریعت، شخص اخته شده نمی توانست به عنوان نبی فعالیت کند.
چهارم. مسیح فرمود:” بعضی به خاطر خدمت خدا ازدواج نمی کنند” (متی فصل ۱۹ آیه ۱۲). دلیل موجه این افراد برای تجرد، استفاده از وقت و آزادی برای خدمت به خداست.
