علت توجه خاصی که مسیحیان به قوم اسرایٔیل دارند به خاطر توجه خاصی است که خدا به این قوم نشان داده است و از طریق آنها با انسانها سخن گفته است. بیشترین بخشهای کتاب مقدس را این قوم به گوش همه رسانده اند عیسی مسیح نیز در میان این قوم متولد شد. رابطه خدا با اسرایٔیل در رومیان فصل ١١ آمده است.
دراین فصل قوم اسرایٔیل به شاخه های درخت زیتون تشبیه شده اند و اقوام دیگر غیر اسرایٔیل به شاخه های زیتون وحشی تشبیه شده اند. اکنون انسان باید تمام محبتی را که از خداوند دریافت کرده با مردم دنیا تقسیم کند و دراعمال شگفت انگیز خداوند تفکر کند تا خدا او را نیز قوم خود بداند. پولس نیز تذکر داده است:
“احساس غرور نکن و در مقابل خدا سر تعظیم فرو بیاور اگر او شاخه های اصلی را حفظ نکرد(قطع کرد)آیا نمی تواند شما را نیز قطع کند؟”. در حال حاضر دیدگاههای متفاوتی راجع به یهودیان از نظر مسیحیان وجود دارد بخصوص هنگامی که بحث سرزمین و شهرک های یهودی نشین پیش می آید. خیلی ها می گویند که دین یهودی هیچ ارتباطی با سیاست آن کشور ندارد در صورتی که برخی بنیان گذاری کشور یهود در سال ١٩۴٨ را در واقع وعده ای می دانند که خداوند در کتاب مقدس به این قوم داده بود. از سویی به خاطر وضعیت متزلزل قوم یهود در پیش از آن تاریخ و در دوران جنگ جهانی در اروپا که در طی آن میلیونها یهودی در جنگ کشته شدند و نیز به خاطر حس دلسوزی و شاید هم حس تقصیر و گناه، ما توجه بیشتری به اسرایٔیل می کنیم تا نسبت به فلسطین.
پیامبران کتاب مقدس و مخصوصاً عیسی مسیح(خداوند) این را برای مردم واضح کردند که فیض و رحمت خداوند نه تنها به قوم اسرایٔیل بلکه به همه مردمان اختصاص دارد و شامل حال
همه می شود و اقوامی که راه عیسی مسیح را در پیش گیرند چشم اندازی از صلح و آرامش در انتظارشان است.
