غسل تعمید چیست؟
در عهد عتیق، تعمید به منزله غسل طهارت بود (خروج ۳۰: ۱۷-۲۱؛ لاویان ۱۱: ۲۵). یحیای تعمید دهنده مردم را دعوت می‌کرد تا به منظور توبه یعنی طهارت دل، غسل تعمید بگیرند و برای ظهور مسیح آماده شوند (رجوع شود به مرقس ۱: ۴). عیسی ایمانداران را به روح‌القدس و آتش تعمید داد (متی ۳: ۱۱؛ مرقس ۱: ۸).
در عهد جدید، تعمید با آب (غوطه‌ور کردن در آن)، و در نام پدر و پسر و روح‌القدس انجام می‌شود. تعمید نشانه‌ای است از توبه ایماندار، آمرزش گناهان او، و پاک شدنش از گناه (اعمال ۲: ۳۸). در ضمن، تعمید نشانه‌ای است از اتحاد ایماندار با مسیح (غلاطیان ۳: ۲۶-۲۷). وقتی ایماندار تعمید می‌گیرد، در مرگ مسیح شریک می‌شود. او نسبت به گناه و طبیعت قدیمی و گناه آلود خود می‌میرد. در همان زمان، او با قیام عیسی شریک و سهیم می‌گردد. از طریق ایمان، او زندگی روحانی جدیدی دریافت می‌کند (رومیان ۶: ۳-۸). و سرانجام، تعمید نشانه این است که ما عضو بدن مسیح گشته‌ایم (رجوع شود به اول قرنتیان ۱۲: ۱۳). به طور خلاصه، تعمید نشانه این است که ما نجات را دریافت داشته‌ایم.
تمام این برکات تعمید را به واسطه ایمان به مسیح دریافت می‌داریم.
