مسیحیان ایران شهروندانی هستند که هم‌پای دیگران مالیات می‌دهند و از منابع ملی به مانند سایر ایرانیان سهم دارند و اگر از یک نهاد خیریه به اقلیت‌ها مذهبی نیازمند کمک پرداخت شود، منت نیست.
به گزارش«محبت نیوز» سید پرویز فتاح، رییس کمیته امداد در اظهاراتی گفته «امروز علاوه بر کمک و حمایت این کمیته از محرومان و مستضعفان اهل سنت و اهل تشیع، چندین هزار مسیحی که اغلب از ارامنه و آشوریان هستند تحت سرپرستی کمیته امداد قرار دارند».
او گفته کمیته امداد یک نهاد فراجناحی، فراقومی و فرامذهبی است که معیار عمل آن برگرفته از دین و قرآن است و در قرآن واژه «یتیم»، «سائل» و «محروم»، بدون هیچ پسوندی آمده و هیچ شرط و شروطی برای کمک به آنها بیان نشده است.
فتاح درحالی که مدعی است کمیته امداد فرامذهبی است در صحبت‌هایش با اشاره به اینکه هزاران مسیحی در ایران تحت پوشش این نهاد قرار دارند تاکید کرده یا دقیق‌تر «منت گذاشته» که حامیِ اغلب ایتام اهل تسنن کشور نیز شیعیان هستند.
اینکه تاکید شود شیعیان در ایران از مسیحیان یا دیگر اقلیت‌های دینی حمایت می‌کنند خود نوعی خطکشی مذهبی بین اقوام و قومیت‌های مختلفی است که همه آنها به عنوان ایرانی از آنچه به عنوان منابع ملی و بودجه‌های‌های عمومی در نظر گرفته شده سهم دارند.
بدون تردید نهادها و سازمان‌های عمومی همچون «کمیته امداد» مالک شخصی ندارد و سازمان خصوصی بودجه آن را تامین نمی‌کند. این نهاد در بودجه کل کشور بصورت سالیانه سهم دارد و از طرفی بودجه‌های دیگری نیز سرازیر آن میشود که طبق قانون باید برای همه نیازمندان هزینه شود.
از طرفی در کشوری که مسوولان ارشد آن مستقیم و غیرمستقیم تحت امر ولی فقیه منصوب میشود و همگی شیعه هستند و اقلیت‌های دینی سهمی در اداره کشور ندارند، طرح این مسئله که «شیعیان» از مسیحیان و دیگر اقلیت‌ها حمایت می‌کنند معنی ندارد.
در حقیقت به هر میزان که از منابع ملی کشور یک شیعه سهم دارد، یک شهروند مسیحی با کلیمی و سنی سهم دارد و برابر با تمامی مردم ایران مالیات پرداخت می‌کنند بنابراین اگر از یک نهاد خیریه با هر اسم و عنوانی سهمی به اقلیت‌های نیازمند پرداخت شود، منت نیست!
اگر یک مسیحی فرصت این را داشت تا به عنوان رییس جمهوری، وزیر یا معاونان وزیر، یا مدیر نهادی مثل کمیتهی امداد میشد، آیا بازهم موضوع «حمایت شیعیان» از اقلیت‌ها قابل تعریف بود؟
آندسته مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی که مدعی هستند شیعیان حامی اقلیت‌ها بودند باید پاسخگو باشند که مگر قدمی بیشتر از آنچه قانون به عنوان حقوق اقلیت‌های مذهبی مشخص کرده، برداشتهاند؟ حتی همان حقوق قانونی اقلیت‌های دینی هم در بسیاری از حوزه‌ها به آنها داده نمیشود. یکی از این ناحقی‌ها پرداخت سهم بودجه اقلیت‌های دینی از بودجه کل کشور است که همان سه میلیارد سالیانه هم با تاخیر پرداخت میشود و دولت هنوز بدهکار بخشی از آن است.
از آن گذشته وقتی عنوان میشود هزاران مسیحی تحت پوشش کمیته امداد هستند یک فرافکنی محض است. پرویز فتاح یکبار دیگر در پنجم دی ماه سال ۱۳۹۵ مدعی شده بود که در کنار کلیسا، بیش از ۳۱۰۰ خانواده مسیحی، آشوری و ارمنی یعنی بیش از ۵۲۰۰ نفر از هموطنان ارمنی، آشوری و مسیحی را تحت پوشش دارد.
به طور کل به استناد آخرین آمار رسمی منتشر شده در ایران [آمار اعلام شده از سوی وبسایت «پرسمان» وابسته به معاونت آموزشی و پژوهشی اساتید علوم و عارف اسلامی وابسته به نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه‌ها] تا سال ۱۳۸۵ که جمعیت ایران حدود ۷۰ میلیون بود، حدود ۱۱۰ هزار مسیحی در ایران زندگی می‌کردند.
در یک دههی گذشته ۱۰ میلیون به آمار جمعیت ایران افزوده شده است. با تناسبی ساده میتوان تخمین زد که حتی اگر مهاجرت مسیحیان را که در ۱۰ سال گذشته به شدت افزایش یافته را نیز در نظر نگیریم آنها جمعیتی در حدود ۱۲۵ هزار نفر را شامل میشوند که در این بین هزاران نفر از آنها تحت پوشش کمیته امداد قرار گرفته اند!
