وزیر ورزش در حالی به استادیوم آرارات رفته بود که این مراسم هر ساله طبق رسوم ارامنه برگزار میشود و زنان و دختران ارمنی ایران و چند کشور دیگر آزادانه و بدون حجاب کنار مردان در استادیوم حاضر میشوند.
به گزارش«محبت نیوز» مراسم افتتاحیه چهل و نهمین دوره بازی‌های المپیک ارامنه ایران شامگاه سه‌شنبه ۲۱ شهریور در ورزشگاه آرارات تهران در منطقهی ونک برگزار شد.
در این مراسم رییس شورای خلیفه‌گری ارامنه و جمعی از مقام‌های بلندپایه کلیسایی و نمایندگان مسیحی مجلس شورا اسلامی حضور داشتند و مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش و جوانان ایران مهمان ویژه مراسم بود.
وزیر ورزش در حالی به استادیوم آرارات رفته بود که این مراسم هر ساله طبق رسوم ارامنه برگزار میشود و زنان و دختران ارمنی ایران و چند کشور دیگر آزادانه و بدون حجاب کنار مردان در استادیوم آرارات حاضر میشوند و دختران و پسران ورزشکار نیز در میدان به اجرای مراسم و رژه می‌پردازند. تا این قسمت ماجرا هیچ اشکال و ابهامی وجود ندارد.
اما موضوع آنجاست که مهمترین عامل ممنوعیت ورود زنان به استادیوم‌ها در ایران «مسائل و تکالیف شرعی» است و هر بار که بحث حضور زنان در استادیوم مطرح میشو مراجع و دستگاه روحانیت اعتراض می‌کنند و دست و شادی کردن زنان را در کنار مردان گناه بزرگ می‌دانند، اما ارامنه و اقلیت‌های مسیحی با توجه به دین و آئینشان این محدودیت‌ها را در ورزشگاههای خود ندارند.
نکته اینجاست که آیا وزیر ورزش به عنوان یک مسلمان تفاوتی با دیگر مسلمانان دارد که اجازه پیدا می‌کند در مراسم ارامنه شرکت کند؟ آیا به واسطه داشتن تصدی «وزارت» تکالیف شرعی از گردن او باز میشود یا تفاوتی بین او و دیگر شهروندان جامعه از نظر شرعی و اسلامی وجود دارد که می‌تواند در چنین مراسمی حاضر شود، اما دیگر مردان مسلمان اجازه ندارند؟
مسئله دیگر تبعیض میان زنان مسلمان ایرانی به عنوان نیمی از شهروندان کشور است. درحالی‌که زنان و دختران ارمنی به عنوان شهروندان ایران میتوانند مختلط و آزادانه به استادیوم‌های ورزشی ( خود) بروند اما زنان و دختران ایران با ممنوعیت ورود به ورزشگاههای رسمی کشور روبه رو هستند.
حتی در میان زنان مسلمان هم آنهایی که “جاه و مقام” دارند یا نماینده مجلس هستند و یا در دولت مسوولیت دارند، اجازه ورود به استادیوم دارند، اما زنان عادی خیر!
از روز سه شنبه که مراسم افتتاحیه المپیک ارامنه برگزار شد هیچ گزارشی مبنی بر رفتارهای ناهنجار یا غیرشهروندی در استادیوم و یا خشونت علیه زنان و یا مواردی از این دست گزارش نشده است. این نشان می‌دهد دستکم ارامنه به این بلوغ فکری رسیده‌اند که در شرایطی که در یک مکان عمومی برای تماشای یک رویداد ورزشی گرد آمده‌اند دست به رفتار غیراصولی نزنند.
باید پرسید آیا آموزه‌های اسلامی ضعف‌هایی داشته که نتوانسته شهروندان را به آن درجه از سطح شعور اجتماعی برساند که اگر در چنین رویدادی کنار هم قرارگیرند اتفاقی غیرعادی رخ ندهد؟ حکومت جمهوری اسلامی به آموزه‌های اسلامی شک دارد یا به شهروندان؟
آیا وزیر ورزش آموزش خاصی دیده که در چنین مراسمی آزادنه شرکت می‌کند؟ اگر نه پس چرا دیگران نمی‌توانند در کنار خانوادههای خود به استادیوم‌ها بروند. اگر هم آموزش خاصی دیده چرا همان الگو را برای بسط در جامعه پیاده نمی‌کنند؟
