اعتقاد نامه

ما ایمان داریم:

به الهامی بودن و قصورناپذیری کتاب‌مقدس. نیز کتاب‌مقدس را بالاترین مرجع در کلیه مسائل مربوط به ایمان و روش زندگی مسیحی می‌دانیم (دوم تیموتاووس ۳: ۱۶؛ عبرانیان ۴: ۱۲؛ دوم پطرس ۱: ۲۱؛ یوحنا ۱۰: ۳۵؛ متی ۵: ۱۷ و ۱۸).

به خدای واحد حقیقی، تثلیث اقدس، یعنی پدر، پسر، و روح‌القدس، که هر یک شخصی متمایز از دیگری ولی در ذات یکی هستند؛ هر یک خدای کامل و حقیقی، اما بر روی هم نه سه خدا، بلکه تنها یک خدایند (تثنیه ۶: ۴؛ اشعیا ۴۳: ۱۰و۱۱؛ متی ۲۸: ۱۹؛ لوقا ۳: ۲۲).

به الوهیت و انسانیت کامل خداوندمان عیسی مسیح، به تولد او از باکره، به زندگی عاری از گناه او، به معجزاتش، به پیام و تعالیمش، به مرگ او بعنوان جایگزین ما و کفارۀ گناه، به قیامت بدنی او در روز سوم، به صعود او به آسمان بدست راست پدر، و به آمدن ثانوی و آشکار او به این جهان در قدرت و جلال (متی ۱: ۲۳؛ لوقا ۱: ۳۵؛ اول پطرس ۲: ۲۲؛ عبرانیان ۴: ۱۵؛ متی ۱۱: ۵؛ یوحنا ۱۰: ۱۸؛ اول قرنتیان ۱۵: ۳و۴و۲۰؛ مرقس ۱۶: ۱۹؛ اعمال ۱: ۹و۱۱).

به عالمگیر و همگانی بودن گناه و عصیان بشر سقوط‌ کرده، که باعث گردیده وی مورد غضب خدا قرار گیرد و به مجازات ابدی محکوم شود (پیدایش ۳: ۶؛ رومیان ۱: ۱۸؛ ۵: ۱۲-۱۹).
به نجات و رستگاری از گناه و قدرت و مکافات آن، که تنها بوسیله مرگ جانبازانه و فداکارانۀ عیسی مسیح پسر خدا امکان پذیر است که انسان شد و در راه ما قربانی گردید (متی ۲۰: ۲۸؛ ۲۶: ۲۸؛ اول پطرس ۳: ۱۸؛ اعمال ۴: ۱۲؛ یوحنا ۱: ۱۴؛ کولسیان ۲: ۱۹).

به ضرورت توبه از گناه و ابراز تعهدی شخصی نسبت به عیسی مسیح بعنوان خداوند و نجات‌دهندۀ‌ بشریت، که از طریق آن، کار نجات‌بخش مسیح در مرگ و قیام از مردگان، در زندگی ما مؤثر می‌افتد (یوحنا ۱۶: ۸-۱۱؛ اول قرنتیان ۱۲: ۳).

به کار روح‌القدس که ذهن ما را روشن می‌سازد، به ما تولد تازه می‌بخشد، در ما ساکن می‌شود، تقدیس مان می‌کند و به ما قدرت می‌بخشد. و به اینکه تمام ایمانداران بر طبق اعمال ۲: ۳۸-۳۹ می‌توانند از پری روح‌القدس برخوردار شوند. این پری در ثمرات و دیگر عطایای روح جلوه‌گر می‌شود. نیز معتقدیم که این پری را باید به‌طور مداوم تجربه کرد، و زندگی در روح را باید بطور مؤثر در عمل پیاده نمود. اینکار باعث می‌شود بتوانیم با قدرت شهادت دهیم، خدمت کنیم، دعوت خود را به انجام رسانیم و برای جلال مسیح زندگی مقدسی داشته باشیم (یوحنا ۳: ۶-۸؛ اول قرنتیان ۱۲-۱۴؛ افسسیان ۴: ۱۱-۱۳؛ غلاطیان ۵: ۲۲-۲۵؛ اعمال ۱: ۸).

به اینکه هر ایمانداری که از روح مولود شده است، عضوی از کلیسای جامع است که بدن و عروس مسیح می‌باشد و خدا بواسطه روح خود در آن ساکن است. نیز به اینکه هر ایماندار باید عضو یک کلیسای محلی باشد. کلیسا مطابق فرمان مسیح باید انجیل را در سراسر عالم موعظه کند و بدن مسیح را بنا نماید (اول پطرس ۲: ۹؛ افسسیان ۱: ۲۲-۲۳؛ ۲: ۲۲؛ ۴: ۱۱-۱۳؛ عبرانیان ۱۰: ۲۵؛ متی ۲۸: ۱۹و۲۰).

به کهانت همه ایمانداران، بگونه‌ای که کار خدمت تنها محدود به چند رهبر نیست، بلکه تمام اعضای بدن مسیح در آن سهیم هستند زیرا همه از طریق روح‌القدس با خدا در ارتباطند و می‌توانند نقشه و اراده او را تشخیص دهند، و همان روح به آنان عطایای مختلف برای کار خدمت ارزانی داشته است (رومیان ۱۲: ۳ تا ۸ ؛ اول قرنتیان ۱۲). اما کلیسا اذعان می‌دارد که خدا به کلیسا رهبرانی عطا کرده است که کارشان تجهیز تمامی مقدسین است جهت کار خدمت برای بنای بدن مسیح (افسسیان ۴: ۱۱ تا ۱۲)؛ رهبرانی که با سرمشق، خدمت و عطایای خود، قوم خدا را

رهبری می‌کنند.

به قیامت مردگان، هم ناجیان و هم هالکان، یکی برای حیات ابدی و دیگری برای مجازات ابدی. (مکاشفه ۲۰: ۱۰-۱۵؛ متی ۲۵: ۳۱-۴۶)

به تعمید آب، که نشان دهندۀ اطاعت، شاگردی و شهادت در مورد ایمان به مسیح است (متی ۲۸: ۱۹؛ رومیان ۶: ۳-۵؛ کولسیان ۲: ۱۲). عمل تعمید در این کلیسا بصورت فرو بردن کامل در آب اجرا می‌شود.

به آیین مقدس عشاء ربانی بعنوان سمبول مشارکت و اتحاد و یادآوری مرگ مسیح بر روی صلیب برای کفاره گناهان ما (لوقا ۲۲: ۱۹و۲۰؛ اول قرنتیان ۱۱: ۲۳-۲۶).

آمین