ظلم بودایی‌ها به مسلمان چه ارتباطی به عدم شرکت “اسقف سرکسیان” در کنفرانس مسیحیان دارد؟ آیا بهتر نبود از این فرصت برای کاهش تنش‌ها استفاده میشد؟
به گزارش«محبت نیوز» درگیری بین اکثریت بودایی و اقلیت مسلمان در میانمار یکی از تلخترین رویدادهایی بود که در ماههای گذشته توجه بسیاری از رسانههای دنیا و سازمان‌های حقوق بشری را متوجه خود کرد.
بودایی‌ها زیر سایه حمایتهای آشکار و نهان دولتی در این کشور با خشونت به روستاهای مسلماننشین میانمار یورش بردند و هزاران نفر از مسلمان روهینگیایی را آوارهی مرزهای بنگلادش کردند.
گزارشها حاکی از آن است که دهها نفر از مسلمانان در این درگیریها کشته و زخمی شدند که بسیاری از آنها زنان و کوکان بیگناه و بیدفاع بودند. آن روی سکه در رسانههای داخل ایران یک موضوع سرپوش گذاشته شد و آن هم گروههای مسلح مسلمانان در این مناطق بود که با عملیاتهای گسترده چریکی به بودایی ها حمله میکردند.
تندروهای مسلمان با رفتار خود مقدمه به آتش کشیده شدن زمینهای کشاورزی و خانههای دیگر مسلمانان را توسط بودایی‌ها فراهم کردند.
اما رویکرد جمهوری اسلامی در مورد میانمار در نوع خود قابل تفسیر است. سابقه نشان داده برای جمهوری اسلامی بین مسلمانان جهان تفاوت زیاد است. به عنوان مثال اگر دولت چین و نیروهای امنیتی این کشور با مسلمانان استان شرقی سین کیانگ (ایغور) درگیر شوند و اعتراضات آنها را سرکوب کنند، جمهوری اسلامی نه تنها اعتراضی به پکن نمی‌کند، بلکه از دو طرف می‌خواهد آرامش را حفظ کنند. در مورد میانمار اما وضعیت متفاوت بود و دولت این کشور را به شدت محکوم کرد. حال آنکه بین رهبر ایران و بعضی دیگر از مقام‌های جمهوری اسلامی بر سر موضعگیری اختلاف بود.
علی خامنهای تلاش میکرد این درگیریها را به دولت میانمار نسبت دهد و پای اختلاف بودایی‌ها و مسلمانان را وسط نکشد، اما اکثر رسانهها و دیگر مقامات، مستقیم بودایی‌ها را به جنایت علیه مسلمانان متهم کردند.
شورای خلیفهگری ارامنه تهران که سالهاست استقلال خود را از دست داده در این ماجرا دچار یک دوگانگی شد که ناشی از رویکرد دوگانه نظام بود.
در شرایطی که خامنهای تلاش میکرد رابطهی بودایی‌ها و مسلمانان خرابتر از این نشود، اسقف سیبوه سرکیسیان در نامهای با اعلام نگرانی و انزجار از خشونت اعمال شده از سوی دولت میانمار علیه اقلیت مسلمانان «از شرکت در مراسم شصتمین سالگرد تأسیس شورای کلیساهای آسیایی در میانمار عذر خواست».
شورای کلیساهای آسیایی در سال ۱۹۵۷ میلادی تأسیس شده و مرکز آن در چیان مایی تایلند قرار دارد. این شورا متشکل از کلیساهای ارتدکس، انگلیکن و انجیلی فعال در آسیا بوده و هدف آن ایجاد همکاری میان کلیساهای مسیحی و همچنین برقراری گفتگو میان ادیان مختلف و تقویت همکاری میان آن ها می باشد.
کلیسای ارامنه ایران از سال ۲۰۱۰ میلادی به عضویت این شورا در آمده و اسقف اعظم سیبوه سرکیسیان خلیفه ارامنه تهران از سال ۲۰۱۰ میلادی در کمیته اجرایی شورا که بالاترین مرجع در این شورا محسوب می شود، عضویت دارد.
این شورا در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۷ (۲۵ مهرماه ۱۳۹۶) شصتمین سالگرد تأسیس خود را در یانگون میانمار جشن گرفت. از سیبوه سرکیسیان نیز برای حضور در این مراسم و سمیناری که برگزار شد، دعوت شد.
در نامهای به تاریخ ۷ اکتبر (۱۵ مهرماه) خطاب به ماتیوس ژرژ، دبیر کل شورای کلیساهای آسیایی نوشه شد؛ آمده «ما از خشونتهای اعمال شده علیه اقلیت مسلمانان روهینگیایی نگران بوده و آن را مانعی در مسیر گفتگوی سازنده میان ادیان می‌دانیم و همزمان باور داریم که شورای کلیساهای آسیایی میتواند در این زمینه نقش میانجی را ایفا نماید».
حالا باید از سرکیسیان پرسید، ظلم بودایی‌ها به مسلمان چه ارتباطی به عدم شرکت شما در کنفرانس مسیحیان دارد؟ آیا بهتر نبود از این فرصت برای کاهش تنش‌ها استفاده میکردید؟ با توجه به رابطهی رهبران مسیحی میانمار و دولت این کشور سفر سرکیسیان آیا فرصتی برای فشار آوردن به دولت میانمار از جانب مسیحیان برای کاهش تنش‌ها نبود؟
