کتاب مقدس ترتیب گام به گامی را برای اولویتهای روابط خانوادگی قرار نمی دهد. اما با این حال می توانیم به کتاب مقدس نگاه کنیم و اصول کلی را برای اولویت بندی در روابط خانوادگی مان بیابیم. خدا واضحاً در جایگاه اول قرار می گیرد: تثنیه ۵:۶ می گوید، “یهوه خدای خود را با تمامی دل و با تمامی جان و با تمامی قوّت خود محبت کن.” تمامی دل، جان، و قوت شخص باید سرسپرده خدای با محبت شود و او را در اولویت اول قرار دهد.
اگر متاهل هستید، همسرتان در اولویت دوم قرار می گیرد. مرد متاهل باید همسرش را همانطور که مسیح کلیسا را محبت کرد دوست بدارد (افسسیان ۲۵:۵). اولویت نخست مسیح (بعد از اطاعت و جلال دادن پدر) کلیسا بود. نمونه ای که یک شوهر باید پیروی کند بدین صورت می باشد: اول خدا، سپس همسرش. به همین شکل، زنان باید تسلیم شوهرانشان باشند “همانطور که تسلیم خداوند هستند” (افسسیان ۲۲:۵). اصل در اینجا این است که شوهر یا زن در اولویت دوم قرار می گیرد و خدا در اولویت نخست می باشد.
اگر شوهران و زنان در مقایسه با خدا در اولویت دوم قرار می گیرند، و از آنجا که زن و شوهر یک تن هستند (افسسیان ۳۱:۵)، این دلیلی است بر آن که ثمره ی رابطه ازدواج، یعنی فرزندان، باید در اولویت بعدی قرار بگیرند. والدین باید فرزندان خداشناسی را پرورش دهند که نسل بعدی باشند که خداوند را با تمامی دل خود دوست می دارند (امثال ۶:۲۲؛ افسسیان ۴:۶)، و باز نشان می دهند که خدا در اولویت نخست قرار می گیرد. تمام روابط دیگر خانواده باید بازتاب آن باشد.
تثنیه ۱۶:۵ به ما می گوید که والدین خود را حرمت نهیم تا عمر دراز داشته باشیم و امور برایمان خوب پیش رود. هیچ محدوده سنی مشخص نشده است و این ما را بدین رهنمون می شود که مادامیکه والدین ما زنده هستند، می باید آنها را حرمت نهیم. البته، زمانی که بچه به سن بلوغ می رسد، دیگر ملزم به اطاعت از آنان نیست (“ای فرزندان، از والدینتان اطاعت کنید…”)، اما هیچ محدوده سنی برای حرمت گذاشتن به آنها وجود ندارد. ما از این می توانیم نتیجه بگیریم که والدین در فهرست اولویتها، پس از خدا، همسر، و فرزندان، در اولویت بعدی قرار دارند. بعد از والدین، دیگر اعضای خانواده قرار می گیرند (اول تیموتائوس ۸:۵).
در ادامه فهرست اولویتها، ایمانداران قرار می گیرند. رومیان ۱۴ به ما می گوید که برادرانمان را قضاوت یا با دیده حقارت نگاه نکنیم (آیه ۱۰) یا کاری نکنیم که شخص مسیحی “لغزش بخورد” یا از لحاظ روحانی سقوط کند. خیلی از بخشهای کتاب اول قرنتیان، دستورات پولس در این خصوص هستند که کلیسا چطور باید با هم در هماهنگی و محبت به یکدیگر زندگی کند. نصیحتهای دیگر در ارتباط با برادران و خواهران مسیحی ما عبارتند از: “با محبت، یکدیگر را خدمت کنید” (غلاطیان ۱۳:۵)؛ “با یکدیگر مهربان و دلسوز باشید و همان‌گونه که خدا شما را در مسیح بخشوده است، یکدیگر را ببخشایید” (افسسیان ۳۲:۴)؛ “پس یکدیگر را تشویق و تقویت کنید، چنانکه اکنون نیز می‌کنید” (اول تسالونیکیان ۱۱:۵)؛ و “در فکر آن باشیم که چگونه می‌توانیم یکدیگر را به محبت و انجام اعمال نیکو برانگیزانیم” (عیرانیان ۲۴:۱۰). نهایتاً بقیهٔ دنیا در فهرست اولویتها قرار می گیرد (متی ۱۹:۲۸)، که به آنها باید انجیل را برسانیم و آنها را شاگرد مسیح بسازیم.
در نتیجه، ترتیب کتاب مقدسی اولویتها بدین صورت است: خدا، همسر، فرزندان، والدین، دیگر اعضای خانواده، برادران و خواهران مسیحی، و سپس مابقی جهان. در حالیکه برخی اوقات تصمیماتی باید گرفته شود بر سر اینکه یک شخص را بر دیگری ارجحیت دهیم، اما هدف نباید این باشد که از هیچ یک از روابطمان چشم پوشی کنیم. تعادل کتاب مقدسی این است که بگذاریم خدا ما را قوت دهد تا تمام اولویتهای رابطه مان، در درون و بیرون خانواده هایمان را برآورده سازیم.
