مردم معمولا به برده داری بعنوان مشکلی در گذشته نگاه کنند. اما تخمین زده شده است که امروزه بیش از دوازده میلیون برده بطرق مختلف کار اجباری، مبادله جنسی، ملک شخصی، و غیره در دنیا وجود دارند. امروزه پیروان عیسی مسیح بعنوان کسانی که از اسارت گناه آزاد شده اند، باید پیشرو مبارزه با بردگی باشند. در واقع چرا بنظر می آید که کتاب مقدس برده داری را حمایت می کند؟ کتاب مقدس بطور مخصوص برده داری را محکوم نمی کند. کتاب مقدس می گوید که چطور باید با بردگان رفتار کرد (تثنیه ۱۵: ۱۲-۱۵، افسسیان ۶: ۹، کولسیان ۴: ۱)، اما آنرا بطور کلی غیر قانونی نمی خواند. خیلی ها به این مطلب اینطور نگاه می کنند که کتاب مقدس همه نوع بردگی را تایید می کند. چیزیکه آنها متوجه نیستند این است که برده داری در زمان کتاب مقدس با برده داری در چند قرن گذشته بسیار متفاوت بوده است. برده داری در زمان کتاب مقدس فقط منحصر به نژاد نبود و مردم بخاطر ملیت و یا رنگ پوستشان به بردگی گرفته نمی شدند. در زمان کتاب مقدس، برده داری بیشتر نشانه یک موقعیت اجتماعی بود. مردم وقتی بدهکار بودند و نمی توانستند بدهی خود را بپردازند و خانواده شان را تامین کنند، خودشان را برای بردگی می فروختند. در زمان عهد جدید گاهی دکترها، وکیل ها، و حتی سیاستمداران برده کس دیگری بودند. در واقع بعضی از مردم انتخاب می کردند که برده باشند تا احتیاجاتشان بوسیله اربابشان تامین شود. برده داری در چند قرن اخیر منحصرا براساس رنگ پوست بوده است. در ایالات متحده آمریکا، خیلی از سیاه پوستان بخاطر ملیتشان برده بحساب می آمدند و خیلی از کسانی که برده داشتند واقعا باور داشتند که سیاه پوستان بخاطر رنگ پوستشان از درجه پایین تری برخوردارند. کتاب مقدس مطمئنا برده داری نژادی را محکوم می کند. به تجربه یهودیان بعنوان برده در مصر توجه کنید. عبرانیان با انتخاب خود برده نبودند، بلکه بعلت نژادشان برده بودند (خروج ۱۳: ۱۴). بلاهایی را که خدا بر مصر آورد نشان می دهد که او درباره برده داری نژادی چه نظری دارد (خروج ۷-۱۱). بنابراین، بله، کتاب مقدس بعضی از انواع برده داری را محکوم می کند. در عین حال، بنظر می آید که کتاب مقدس انواع دیگر را اجازه می دهد. موضوع کلیدی این است که برده داری که کتاب مقدس اجازه می دهد به هیچ وجه شباهتی به برده داری نژادی نیست که در چند قرن اخیر مثل بلایی دنیا را فرا گرفته است. بعلاوه، خدا هم در عهد عتیق و هم در عهد جدید آدم دزدی را منع می کند که نمونه آن در آفریقا در قرن ۱۹ اتفاق افتاد. آفریقاییها با برده فروشان محاصره شده بودند و به دلالان برده فروخته می شدند تا به دنیایی جدید برای کشاورزی برده شوند. در واقع، جریمه چنین جرمی در قانون موسی مرگ بود “و هر که آدمی را بدزدد و او را بفروشد یا در دستش یافت شود هر آینه کشته شود” (خروج ۲۱: ۱۶). به همین شکل در عهد جدید، دلالان برده در بین کسانی شمرده شده اند که “بی خدا و گناهکار” هستند و در همان رده ای هستند که پدر و مادر خود را می کشند، و قاتل، زنا کار ، متغلب، فاسد و دروغگو هستند (۱ تیموتاوس ۱: ۸-۱۰). نکته اساسی دیگر اینکه هدف کتاب مقدس این است که راه نجات را نشان دهد، نه اینکه جامعه را محکوم کند. کتاب مقدس اغلب مسائل را از درون به بیرون عوض می کند. اگر کسی محبت، و فیض و رحمت خدا را با دریافت نجات تجربه کرده باشد، خدا روح او را عوض می کند تا افکار و اعمال او عوض شود. کسی که واقعا هدیه خدا را تجربه کرده و آزادی از گناه را چشیده است در عوض او هم با دیگران توام با فیض رفتار می کند. این تجویز کتاب مقدس برای خاتمه بیماری برده داری است.
منبع: www.gotquestions.org
